VEYSEL İM
Gözleri çiçekten ama olsada,
Gönül gözü ile gördü Veysel im,
Genç yaşında çile dertle dolsada,
Onurlu bir hayat sürdü Veysel im.
İçinde var idi onulmaz yara,
Kaderi talihi kömürden kara,
Birde aşk yüzünden düşünce dara,
Sazının teline vurdu Veysel im.
Cânânı görmeyi diledi hakktan,
Oysa ömrü gelip geçmişti çoktan,
İlhamını aldı kara topraktan,
Sadık yarim toprak derdi Veysel im.
Özden der ki sazın duvara astı,
Artık bu dünyadan ümidi kesti,
Kara toprak onu bağrına bastı,
Sonunda vuslata erdi Veysel im.
Murat ÖZDEN