Baharı da kışı da kendi içinde yaşar insan. Dış görünüşü bahar gibi olabilir ama içinde kışları yaşar bilemezsin.
Mezarda yatanlar için yukarıda bahar olmuş kış olmuş fark eder mi?
İçi geçmiş, sevgisiz kalmış, kalbi taşlaşmış, merhameti sökülüp alınmış insan da öyledir. Ona ne yazdan bahardan, içi kışla dolduktan sonra.
Önemli olan kendi içinde ne yaşadığıdır.
İnsanlar dışarıdan mutlu görünür oysaki içinden kan ağlar bilemezsin. Durumu zengindir, varlıklıdır oysaki içinde bir gram huzur bile yoktur bilemezsin.
Görünüşü güzeldir, yakışıklıdır, şıktır oysaki içinde ne kinler, ne nefretler, ne çirkinlikler vardır bilemezsin.
Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Görünmediği gibi de değildir.
İçinde ne taşıdığı ve ne yaşadığıdır aslolan.
Sevgiyle, merhametle, iyilikle, güneşler doğsun içine.
Nezaketle, affetmekle baharlar gelsin gönlüne.
Mutlu etmekle, infak etmekle çiçekler açsın yüzünde...