Tartaklanmýþ düþlerimden sorun beni ya da rencide ettiðiniz kadar savurun ölü öfkenizi.

Beti benzi atmýþ akþamlarda kaldý benliðimin yarýsý ve tozu dumana kattýðým günlerin özlemini dindirdim çünkü sinemde açan çiçeði sundum size sefil ruhumda saklý hüzünle huzuruna her çýktýðýmda Rabbin huzur bulduðumun ötesi huzur vermeyen dünyaya sitemim…

Düþlerimin ç/engeline takýlýyým ve düþbaz ruhumla Araf’tayým:

Aþksa mezarýmý süsleyen tek çiçek ve de suya ihtiyacý yok yine de ihmal etmiyorum yaþlarýmla sulamayý…

Yaþ alýyorum bayým: sizin gibi herkes gibi lakin…

Çocuk ruhumla çocuk yüreðimle çömez sevdanýn esintisinde saklý hüznümle masum kaldýðým kadar da yalnýzým sanýrým yalnýzlýkla masumiyet çok ilintili ve temiz kaldýðým kadar vicdaným da rahat gerçi yüreðimin ukdesi saklý satýrlarýmda gelin görün ki nabzýný alamadýðým kimse ve de sevmeyen hangi yürekse bana takýlý o ç/engelin eþliðinde sallanýyorum ve s/alýnýyorum.

Ruhumdaki teyakkuz.

Yüreðimin dirliði.

Bedenimse kaskatý asla da sevemedim gitti bana ait olan nice þeyi.

Bir yitimim ben, bayým bir de bitimi ömrün lakin bilmiyorum vademin ne zaman sonlanacaðýný ve de faiziyle büyüyor sevgim elbet sevdiðim en engin yürek sonsuzlukta saklý bu yüzden Rabbime yakýn olduðum kadar saf tuttuðum adalet ve merhamet denen dinginlikte bazen tutuþuyorum bazen tutunduðum kadar hayata birileri gelip kökünden söküyorlar dayandýðým çýnar aðacýný.

Bilmezden geliyorsunuz.

Bilindik olan ne mi?

Anlatmaktan yorgunum sevip beklemekten de ve biliyorum ki: sýra asla bana gelmeyecek.

Ruhumun söküklerine diktiðim sözcükler.

Sözcüklere dikili yalnýzlýk.

Ettiðim kelam ve geri dönümü olmayan nice selam oysaki bir Allah’ýn selamýný nasýl esirger ki bunca insan?

Edebiyatýn direði iken sözcükler.

Yalnýzlýðýnsa hýçkýrýðý ve kayýtsýz kaldýðýn kadar kabrime yürüyorum.

Kabul görmediðim bir dünyada neyin sefasýný sürebilirim ki hem?

Cereyan eden ne çok þey her yeni günü böðründen býçaklayan.

Acýlar ve acýlar ve yiten insanlar ve sonlanmýþ insanlýk…

Daha dün bir bu gün iki:

Bakýnýz, bir ay henüz geçmiþken üzerinden yaþanan asrýn felaketi nasýl da unutuldu þimdi millet kendi canýnýn derdinde terk etmekteler sefil ve de sevdalý þehri Ýstanbul’u sanki garantisi varmýþ gibi gittikleri göç ettikleri artýk neresi ise sanki kaderinden kaçabilecek bunca insan.

Bu gün acele ile yürürken eþlik eden siren seslerine baktým da:

Ambulanslar ve peþi sýra nice itfaiye arabasý ve hepsi bizim sokaða girdi demek ki yangýn da korku da bizim sokakta ve alýn iþte: nereye kadar kaçar ki insan kaderinden ve kendinden?

Kaybolduðum doðrudur, bayým.

Size verdiðim deðer Allah katýnda mevcut ve siz inanmasanýz da benim sevgim evrene yeter ve kýrýklarým da nice balonu tek dokunuþta söndürür.

Balon misali insanlarýn söyledikleri:

Þiþkin ve piþekar ve sefilce sarf ediyorlar sözcükleri eþlik eden nefretlerini görmemek mümkün mü ben?

Mümkünmüþ ne yazýk ki çünkü tarafýnca sevildiðime inandýðým nice insanýn gerçek yüzünü henüz gördüm.

Nefret ve kinaye ve de iki yüzlülük oysaki benim bir yüzüm var ve ben yüzümün akýyla yaþamýþken bir ömür yüzümün akýyla yazýyorum asla da alt edemediðim pek çok þey elbet mümkün ama yazdýkça duyduðum huzuru kimse engelleyemiyor hem siz deðil miydiniz…

Siz yoksa hiç mi var olmadýnýz?

Sizli bizli sözcükler bana ilham veren ve en çok caným yandýðýnda mutluyum ben çünkü caným yandýkça koþuyorum ve yazmakla iþtigal kýsacýk bir sürede nasýl da huzur duyuyorum.

Sonra ne mi oluyor?

Altýn tepside sunuyorum yazdýklarýmý ve yalnýz kaldýðým kadar daha çok büyüyor acým ve de yazma aþkým.

Ben Mecnunum.

Ben Leyla’yým.

Ben bir sihirbazým.

Ben bir düþüm.

Ben aslýnda herkesten farklýyým ve iþte ruhumdaki açýlým ve de iç acýlarýmýn toplamý ile derdest olmuþken bir ömür þahlanýyor kalemim.

Kodaman hayallerim vardý ve hepsini gerçek kýldým lakin devamý gelmedi.

Sonra yeni hayallerin peþine düþtüm ve onlarý da gerçek kýldým.

Hayal dünyamdaki enginliði sunan Rabbime daha da sevdalandým ve sessizce anlaþýyorum ben Rabbimle ve O iken içimdeki ýþýðý diri tutan ve O iken aþkla yazmama vesile ve O iken beni yalnýz býrakmayan…

Yoktan var eden ve ol, dedi mi olan.

Bekliyorum aralýksýz ve bekleyemeye alýyorum mutluluðu ama beklediklerim gelmiyor bu sefer ben onlarý bekletiyorum…

Keþke siz de bir hayalden ibaret olsaydýnýz, bayým belki de binlerce hayalin toplamý somut ve gerçek bir varlýksýnýz ve her ne olursa olsun ben yolumdan asla sapmayacaðým ve deðerlerimden asla ödün vermeyeceðim.

Dualarýmý da asla eksik etmezken…