Zâr etme ey vîran gönül; âdâp usul bilmen gerek
Bir imtihandan say ve gül; isyânı zûl bilmen gerek
Kim kaldı kim herdem naçâr, sabret biraz elbet geçer
Rabbim Rahîm koymaz naçâr; hârında haz bulman gerek
Artmış acın boynun eğîk, farkındayım derdin büyük,
Lâkin onur, Nûr'dan bu yük, bir dost bulup bölmen gerek.
İblis belan baş düşmanın, arzında âh var pişmanın
Kıymetlidir her bir anın, her ânı hoş kılman gerek
Dergâha gel gir evvelâ, öğren nedir kâlû belâ
Her cân içîn ibret salâ; eyvâh deyip solman gerek.
Nefsin bazen vermez aman, hem sinsidir hem pek yaman
Kulluktadır izzet ve şân; Nûrdan nasip alman gerek
Sorsan cahil 'yok' der fakat, kalp kırmamak en zor sanat
Bağdır gönül; gül ek... donat; kem söz diken yolman gerek!
Cân tende kuş; göç olmadan, vuslat 'serâb', 'hiç' olmadan
Firdevse yol 'güç' olmadan; Rahmâna râm olman gerek
Müstef'ilün / müstef'ilün / müstef'ilün / müstef'ilün
Mecit AKTÜRK
