DEPREMİN ÇOCUKLARI

 

Biz çocuğuz abiler korunmaya muhtacız.

Ayakta duramayız bıraksan düşüyoruz.

Ne evim var ne yuvam hem kimsesiz hem açız

Bizim suçumuz ne ki ha bire üşüyoruz.

 

Bizler için kendini feda ederken babam

Rahat bir nefes almak içindi bütün çabam

Ne anne var ne baba ne hısım ne akrabam

Enkazdan nasıl çıktık biz hala şaşıyoruz.

 

Keşke bizi yatağa annemiz yatırsaydı,

Keşke babam bizi de yanında götürseydi

İçimizdeki derdi Yaradan bitirseydi

Gözlerimiz yaş dolu, umutsuz yaşıyoruz.

 

Onlar ki hala çocuk, n’olursa olsun adı

Sımsıcak bir yuvada yaşamak tek muradı

Eğer ki duyulmazsa çocukların feryadı

Biz kendi kabrimizi kendimiz eşiyoruz.

 

Coşari, karamsarlık düşmüşse minik yüze

Bilesin, sevgisiz dil anlam katmıyor söze

Ölümü istiyorsa bir çocuk, yazık bize!

Böylesi bir vebali biz nasıl taşıyoruz.

 

05.03.2023/Samsun

 

İbrahim COŞAR

( Depremin Çocukları başlıklı yazı İbrahim COŞAR tarafından 5.03.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.