'Kimse'nin kimsesi köylüsüyüm; cebimde, soru eklerinin klavye partizanlýðý var. Uyandým, uyumaya. Kýyamet istasyonunda iki sevgiliyi gördüm; el ele. Ne ayýp þeydi þu devirde gözlerimin önünde sevmek, sevilmek!

Otuz iki diþini kýrdým, nispet ilkelliðini yaþamanýn, ellerim ýsýnýncaya dek, 'hoh'lu yaþamlar serdim, aþka. Kelimelerimin uðradýðý haklý tecavüzlerin anlaþýlmayan ve yorucu istikametine bindi, aklým.

Aruz vezninde nikahlar kýyýldý, cenin ögreticiligime. Sonra, düþündüm; iki kelimeyi, bir araya getiremeyen merhabalar bekletilmiþti aþkta ve bu yüzden fazlaydým ben hep, sevilmeye. Beni, benim harflerimden anlayamazdý kimse; sanki ucuz etin yahnisiydim sevinirken. Hakkým, sevilmeye de mi yoktu, körpecikken? Bir de küsüyordu, þavkýlar ilgilerin.

Hak ediyordum, ince ayrýntýsýna kadar ezber edilmeyi, okunmayý aþkta; sebebi, müsebbibi...

Yaþlý bir adamýn, genç hissedebilmek arzusunun paranoyak mutluluðu kaldý, aþkta. Burnunu karýþtýrdýðý acaba ile, uzun saçlarýný kaþýdýðý bitli varlýðýnda ben ona tabii ki de fazlaydým.

Gecenin karanlýðý örtüyor damgalý ayrýlýklarý, vesikasý sebepten kuþlar ötüyor. Hangi ayrýlýða cik ise, oradan koþturuyorum bir daha sevmemeye. Kirpiklerimde seboreik dermatit cinayetleri yaþanýyor, gözyaþý kuruluðu müsadesinde. Artýk, çoktan kapalýyým bu yalvarýþa; anamýn ak sütü gibi helal; o serseriyi unutmak.

Bin dokuz yüz yetmiþ iki kere dünyaya gelse, Bin dokuz yüz seksen dokuz kere yok ederim onu aþkta; on yedi yerinden parçalar aslanlýðý nefretin; çünkü, ayýp etti aþka. Baþka, tereddüt yorgunluðundan unutmak alevleri küllenir. Bir sebepten, hep sebebe; bir unutmaktan Bin gerçeðe...

Ýki de çocuk katmýþ; dünyanýn uçkurundaki boþluðuna; harfler gibi daðýnýk seviþmiþ. Varlýðý kýyam, yokluðu çokluk müsveddesi... Kâðýdýmýn ince a harfi gibi yok edip, ayýrdým onu kalbimin varlýðýndan. Çok, düþe kalka büyüdü gözümde.

Ýsyankar sofralarýn çiðdem çitleyip çizgi film izlettiði yalancý baharlarýn dev unutuþ prodeksiyonuydum ben.

Damgasý affý mütalaa olur; haczi aczinden...

Dilara AKSOY