KURU ÖMÜR



Çoçukluğumdan beri 
Kuru ekmek,kuru soğan yedim
Bir kuru sevgiye muhtaç oldum 
Acılar yüzünden 
Ayrılıklar yüzünden 
Yaşantım mezar oldu 
Haram oldu bana kuru ömür 



Ömrümden bugüne kadar 
Hep ağladım,gözlerimden yaşlar döktürdüm 
Haram ettiler,zehir ettiler 
Bir kuru mutluluklarımı 
Öldürdüler kuru ömrümü



Gecelerimi çaresiz ettiler
Gündüzlerimi zindan ettiler 
Günlerimi çilekeş ettiler 
Benim artık hiç birşeyim yok
Geleceğimi herşeyimi kaybettim
Yorganım yastığım bile yok 



Evim yuvam bile yok 
Acılar sokağında kuru yaşıyorum 
Tükendi eski günlerimi 
Doktorum öğretmenim bile yok
Yoruldum dünya betonunun altında kalmaktan 
Yaralarımın sızıları dinmiyor


Sızılar içerisinde geçiyor kuru ömrüm
Dilim damağım kurudu 
Bir bardak su verenim bile yok
Herkese bayramlar olur 
Bana hiç bayram olmaz 
Çünkü benim sevdiklerim mezarlıkta olduğu için 




Kuru dala tutuldum 
Ağaç yaşadığı kadar yaşar 
Ben ise yaşamadan çürüyorum
Dertli acılar kurşunlarına vurulmuşam 


Akşam mı ,gece mi
Sabah mı oldu bilemiyorum
Yağmurlar mı yağıyor
Karlar mı yağıyor
Canım bedenim hissetmiyor 
Ben beni kendimde bile çözemedim bilemedim 
Kuru ömrüm sebebsiz yere tükeniyor



ŞAİRİ, YAZARI: EMİNE TUĞRUL ZAZA MAHSUN TUĞRUL


27.02.2023
( Kuru Ömür başlıklı yazı zaza mahsun tarafından 28.02.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.