Ağaçlarının başında
Yeşil yazması iğne oyası
Ninni söylerdi kırlangıçları
Merhameti kundağım
Çeşmesinden süt emdiğim
Şefkatli sokaklarında emeklediğim
Anneme benzerdi Afşin’im
Hayat çölümün pınarı
Kökü olduğum ağacın narı
Başımı okşardı rüzgarı
Koynu kokardı nergis sarı
Koşarken genç yollar daha yarı
Yaşlılığı önüne serdi zelzele
Boyutsuz dişleri söküldü
Eli kolu yanına döküldü
Dizlerinden aktı kanlar
Sırtına kambur oldu molozlar
Selaları içinden okudu ayazlar
Gözyaşı dondurmaktan
Yorulmadı şubatlar
Yer seccade üzerine diz çöktü
Avuçlarında sıcak dua
Anneme benzerdi Afşin’im
Genç kız gülümsemesi
Tozlu yüzünde eksilmiyor hala