Yeryüzünün kulağına
Bir gün geleceğini fısıldadı
Fay hattını ulak salmış kıyamet
Avuçlarımıza yaslandı
Balık sırtı molozlar
Azrail’i
Enkazdan çıkardı felaketin elleri
Ömür kavağının boğazına tırmandı
Kılçıklı yetimlik
Gırtlağımıza takıldı
Soğukları çoğalan geceler
Damağımızda ölüm tadı
Şükür sığınaklarından taştı
Nefes alma tesellisi
Kuytuya sinmiş şehirlerde
Uzaklığın kapısından sızdı
Üşüyen iliklerimizi dağladı
Seksen beş milyon aydınlık yürek
Çiçekler güzel kokularını
Kökünden söküp yolladı
Necip milletimin fedakarlığı
Sürdü alnımıza secdeyi
Sevdiceğim memleketim
Bırak hüznün gövdesini uçurumuna
Gelmeyişini kucaklayalım
İnşallah sabırla
Güzel öğlenler ikindiler büyüteceğiz
Şafağın kasıklarında sancı
Güneş’in doğumu az uzağımızda