SAADET ÇANLARINA KUCAK AÇALIM
İçimizde dertler büyüdükçe büyüyor
Susuyoruz, sustukça
İçimiz yanıp kavruluyor
Kelimeler yetim kalıyor
Derdimizi anlatmaya, söylemeye
Gariban kulların çilesi olsa gerek
Dert, hüzün, elem keder..
Mutluluk, huzur kapıyı çalmıyor
Hani bir kere çalsa kapıyı
Belki diyorum belki
Nefes alacak dertler yumağı
Yüreklere umut olacak...
Tutsaklık sarıyor boynumuzu
Yoksulluk diz boyu olunca..
İçinde büyüyüp nasırlaşıyor zamanla
Kanadıkça kanatıyor zalimin zulmü !
" Kaderimiz buymuş" diyip katlanıyoruz!
İçimizde ki sessiz çığlıkların sebebi,
Gerçekten kader mi yoksa
Çaresizce, kabulleniş mi ?
Aslına bakarsanız belki de
Ömrürümüzün geçen en güzel baharlarını
Katlediyorlar da farketmiyoruz!
Dertlerimiz şaha kalkıp kördüğüm olunca
Kadere, feleğe suç buluyoruz!
Ama biliyor musunuz canlar?
Hayat çok kısa, ömür akıp gidiyor,
Derdi, tasayı, elemi bir tarafa bırakıp
Saadet çanlarına kucak açalım!
01.02.2023 ANKARA P.ÇETİN
