Rengimle deştim zamanı geçtim de kendimden.

İklimlerdi müdavimi olduğum semiren bir hüzün

Ben ki aşkla ve acıyla beslenen

Kadirşinas yüreğimden

Sökün eden sessiz besteler

Çıtası yükseldikçe aşkın

İçimi kemiren o yalnızlık iken şiarım

 

Sandım.

Sancıdım.

Sanrıydı zaman ve insan.

Tutuklusu olduğum hayatın değil

Umudun izinde

Ünlenen duygular

Soruların gizeminde

Gazap yüklü bazen mevsim ve ömür

Şah damarımda saklı iman

Sevecen rüzgâr

Yaklaştığım o eşsiz liman

 

Hüznüm girift:

Seyrindeyim hayatın.

Göğsüm geniş

Ulemasıyım yalnızlığın.

O kat izi yok mu yok mu?

Yokluğun varlığında saklı iken bilinmezin ruhu

Nakşeden hüzün

Neşreden kalem

Nesri ömrün

Şiirlerdir kale’ m.

 

İnzivada geçen o uzun yıllar

Güzergâhımla yandaş zaman

İnkârı değil isyanı hiç değil

İdmanlı olduğum kadar

Acılarla hemhal

Bir doku ki içime işlenmiş

Bir ok ki yüreğe saplanmış

Bir hece ki çıktığım yokuş

Bazen ölümüne kayboluş.

 

Aymazlığında ömrün

Çeperinde saklıyım hüznün

Günyüzü görmek ne ki?

Güleç dünüm çocuk yanım

Aşkla pişen mehtap

Güneşe çalım atan serap

İçimde saklı hayal gerçek

Yürek namlı aşk nazlı

Elbet sevmeye güç gerek

 

İmkânsız addedilen her aşk ayrı güzel

Hüznü ile eşlik eder yârim

Yandaşım yarenim kalemim

Yârin ayak izinde sürüklenir kelamım

İsli bir yol sisli bulvar

Aşka katık etmeye özlem gerek

İhtiva ettiği kadar bilinmezle

Günbegün içlenir şair ve her hece

Biçer de biçer umudu

Koyunda saklı bilinmezin ruhu

Yalnızlık göç zamanına denk düşer

 

Kardığı kadar şair

Aslında geçmişe göç eder

Dünden güne uzanan yol

Varsın şair hemhal

Olsun ıssızlıkla

Yazmanın muadili nice duygu

Alır da götürür uzaklara

Bıçkındır ve nazlı ve nazenin şairin tutkusu

Demlenir

Şair dertlenir

Rükû eder Rabbine

 

Dualardır meylettiği yarınların ikbali

Sızar gün ışığı gibi

Yazdıkça matemi diner yüreğinin

Azığı aşk katığı yaş

Öznesi ile büyülenir evren

Gizli saklı ne varsa serer de serer önüne

Semada saklı bir sır gibi

Yaş olur akar gider sular seller gibi

Kayığına biner evreni tavaf eder

 

Varsın olsun kâğıttan kayığı

Varsın olsun hüznü saklı tuttuğu lahzası

Ne de olsa: şair en çok imkânsızı sever

Ruhunda kat çıktığı kadar yolları

Arşınlar gönül gözüyle evreni

Haiz olduğu ise sadece tek nokta

Ünlenen varlığının dokusuyla

Uzandığı kıblede saklıdır varlığı

Hiçliğinin sarmalında yaşarken yalnızlığı…


( Şair En Çok İmkansızı Sever... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 26.01.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.