Düþlerimi geri verin bana ama çocukluðum ve ilk gençliðim sizde kalsýn:

Maviden misinasý hayatýn ipe geçirdiðim hecelerin infilaký yoksa satýr aralarýndan taþan ben miyim, kendine düþman ve kendine özlem duyan ve iþte yürüdüðüm o karanlýk dehliz: aþký ihbar edip sallandýðým daraðacý ve tükenen gücüm sanýrým ben, celladýma aþýk oldum.

Hüzün dilekçem.

Safkan asaletim ve safiyet yüklü varlýðým.

Ah, kotardýðým gizem küstüðüm evren ve künyem satýr aralarýnda saklý yine ve yeniden ördüðüm saçlarým hali hazýrda bozguna uðramýþ saç rengim ve esefle kendime söylendiðim.

Bir mýsra olmanýn özlemi var içimde.

Hicvinde ömrün, dolduruþa gelen çocuk yaným.

Ah, Bergüzar’ým.

Ah, sevdalandýðým.

Hey, sen ve siz, seslendiðim…

Sen, hafýz ve sen, bayým:

Aþký ihbar eden tutsaklýðým sözcüklere ve keten helvasý tadýnda aldýðým tat ne zamanki düþsem yere düþmez kalkmaz bir Allah iþte, iþte yüreðimde Rabbime duyduðum büyüyen o sevda.

Nakkaþým ben.

Yaralý bir þairim ve de kuþum:

Kurþun aðýrlýðýnda kanatlarým tasnif ettiðim yolun rüzgârýyým.

Sektiðim kaldýrým taþlarý.

Minyon bir çocuk olmadým asla ama muhatabým idi muziplik ve güldüðüm kadar güldürdüðüm ahvalim…

Sýr tutan aynalarýn karþýsýna geçip de kendimi incelediðim sanýrým prototip idi içimdeki çýtkýrýldým çocuk ve çýtlattýðým çekirdek ve çatlayan sabýr taþým.

Sonra ne mi oldu?

Büyüdüm ve büyüdüm sonra küçüldüm.

Hafif toplu bir çocuk olmanýn bedelini ise çok aðýr ödedim:

Ölümüne aç kaldým sonra kendimin yarýsýný kurban verdim yýllara ve artýk çýta gibiydim çivileme atladýðým su çivisi çýkmýþ dünyanýn bana tuzaklar kurduðundan habersiz bin bir eda ile verdiðim selamýmýn karþýlýðý iken þaþkýnlýk ve yürek yarasý.

Emre amade bir kurþun askerdim ve kendime sunduðum emir kiplerim.

Beyzade mevsim.

Nazlý gelin.

Gök kuþaðý.

Dile düþmüþ hurafeler.

Saklandýðým göðün nefesi ve ölü nefsime aðýtlar yaktýðým ve kardýðým önüm küstüðüm dünüm: ütülü kýyafetlerim ve hafif topuklu giymemin neticesi ayaðýmý kýrýp aylarca alçýda dolaþtýðým.

Kýpraþtýðým.

Belki kývrandýðým.

Kýyasýya mücadele verdiðim.

Ýdam fermaným askýnda.

Ýzah etmenin mümkün olmadýðý dertler kapýda.

Kýsaca koca ömrü heba ettiðim ve ardýþýk sayýlar gibi eklenen dertlerin sonunda inzivaya çekildiðim.

Çitlembik ruhum.

Pýtýrcýk iken ön adým.

Kurabiye tadýnda bir hayat belleyip de dilimin yandýðý.

Söylediðim tek sözcük sayesinde dilime kýrmýzýbiber süren annem ve iþte edebi, ahlaký ve sevmeyi bana öðreten kadýn.

Ýnhisarýnda duygularýn.

Ýhmalinde hayatýn.

Ýtibarým.

Ýnkâr etmediðim kadar itiraflarým.

Yollarý yel aldý madem bense tavaf ettim sonsuzluðu ve içimdeki boþluðu altýn tepside sunup öðretilerle dolu bir hayatý küpe yapmaktan fazlasýný beceremezken yine de yetebildiðim kendime.

Yatýya kalan misafir duygularým ihtiva ettikleri itibari ile etik bildiðim ne varsa muhafaza ettiðim kimliðimin nezdinde doyasýya sevmenin kitabýný yazmamýn neticesinde þaþa kaldýðým bir o kada geç kaldýðým kendime.

Hayatý hayallerle örülü bilip hayallerimi de gerçek kýlmanýn nezdinde bahtýmýn rüzgârýnda sallantýdaki tahtým ile mihenk taþý bildiðim saygý ve sevginin ötüþen kuþlara öykünüp de kanat açtýðý ve doyamadýðým kadar sevmelere ve iç sesimin emriyle binlerce sayfa yazmanýn hayalini gerçek kýlmamýn neticesinde kendime aldýðým tavýr ile bir üst noktaya taþýmak belki de hayatý.

Bir yakarýþ.

Bir rica.

Bir lütuf.

Öðretilerin caný cehenneme, demenin mümkün olmadýðý hayat denen iklimde alaylý deðil mektepli olmamýn verdiði huzurla bazense kaygýyla kendimle çeliþen yanlýþlarý ispatlamak adýna sayýsýz hipotez üretip bir anlamda hayatýn kitabýný yazmanýn da mümkün olduðunu ispatladým iþte tek bir gecede.

Ve o gece:

Eþlik eden kaygý ve korku ve ölüm güdüsü.

Yerleþik düzende nail olduðum ne varsa bir anda hayatýn seyrinin deðiþtiði ve kitlendiðim ve kenetlendiðim ve de keklendiðim kadar da umarsýz olmayý beceremediðim.

Hali hazýrda bir rengim yok benim.

Tekabül ettiðim tek bir iklim de yok.

Tekerlemelerin nüansýnda þaþa kaldýðým da koca bir gerçek.

Bildiklerimi unuttuðum ve unutulduðumu bilmekse ayrý acý veriyor benliðime ve açýsý olmayan duygularýn eþit bir minvalde yayýlmadýðý kadar seriyorum hayatý gözler önüne.

Bir sekant ise yaþam.

Bir anda saklý iken ölüm.

Ýdrak edebildiðimden de ötesi örülü iken kaderde.

Þifresini hala çözemediðim yaþamýn emareleri ile tanýþýklýðým ise çok yeni ve önünü alamadýðým kadar önümü arkamý da kolaçan etmeden geçmiþ hayatýn kaçýncý mertebesine denk düþtüðümü de bilmez halde iken bir daldan diðerine konuyorum.

Bir nokta iken haiz olduðum.

Nüktedan bir rota iken adýmladýðým.

Ve üç noktalý duygularýmýn infilak ettiði ansýzýn ve iþte þerh düþtüðüm kadar hayata þiar edindiklerim sayesinde önümü görmeyi iyi kötü baþarýyorum.

Peþimden gelenleri ise umursamadan.

Bazen duygularýmýn katlandýðý ve þamar oðlaný olan bir yadsýmazlýkla hayatýn resmini çiziyorum kalemle ve men ettiðim duygulara da asla itibar etmeden baþ koyduðum yolda defalarca baþa dönüyorum.

Önünü alamadýðým bir duygu silsilesi eþlik eden ve beþiðinde yalnýzlýðýn týngýr mýngýr sallýyorum içimdeki çocuðu ne de olsa sevginin ve umudun dokunulmazlýðýný sundu bana Yaratan ve külçe aðýrlýðýndaki acýlarým hafiflemeye doðru meylediyor ne zamanki Rabbimi ansam ve kalemimi alsam elime arkasý geliyor iþte bu gaipten gelen coþkumun.

Hüznün sallandýrdýðý.

Mutluluðu da ýskaladýðým.

Yaþamýn ta kendisi iken hüzün bohçasý depreþtiðim kadar dar ve sýð yüreklerden uzak bir minvalde yaþama arzusu ile çok genç yaþta inzivaya çekildiðim kadar itibar ediyorum iç sesime ve bir ömürlük suskunluðum ve lal alfabem sonunda özgürlüðüne kavuþtuðu için hamt ediyorum eski zamanlarda yaþamýþ bir Osmanlý kadýný iken ilk göz aðrým ilk aþkým babaannem ben hala soylu ve saygýlý kalmanýn huzurunu yaþýyor yaþatýyorum da kalemimle.