Üç Aylar Gelince

Maneviyat mevsimi, geldi mübarek aylar

Rahmet sağanağından mümine düşer paylar

Her biri nurdan halka: Recep, Şaban, Ramazan…

Gönüllerde basiret, ihlas, feraset, mizan…

Hizaya gelir kulun gözü, kulağı, dili…

Geceyi aydınlatır ruhumuzun kandili

Soluklanır müminler cennetin kokusunu

İman nuruyla bezer ruhunun dokusunu

Recep’te tohum eker, Şaban gelince sular

Ayların hasat vakti, Ramazan’ı muştular

Bu zaman diliminde saadete erilir

Nübüvvet bahçesinden iri güller derilir

İmtihan âleminde kul belâyla sınanır

Belâya isyan eden Hakk katında kınanır

Regaib, Miraç, Berat; Kadir af gecesidir

Kelime-i şehadet, kurtuluş hecesidir

Her bir kandil gecesi, karanlığa nur saçar

Yaradan, kullarına rahmet kapısı açar

Ruhumuzu doyurur maneviyat sofrası

Üç Ay’ı fırsat bilir mümin kulların hası

Muhasebe yapar kul, nefsiyle hesaplaşır

Selamet sahiline amellerini taşır

Kul duymazlıktan gelmez ilahî azarları

İdrake nüfuz eyler basiret nazarları

Ne kötü sığınaktır, nâr-ı cehim,  azana…

Recep’le Şaban ay’ı müjdedir Ramazan’a

Tefekkür ikliminde ruhlar kıyama durur

Kalpler arınır kirden; silinir kibir, gurur…

Tövbe istiğfar ile cilalanır özümüz

Rahman’ın huzuruna akça çıkar yüzümüz…

M. NİHAT MALKOÇ