Rusya’da bir komünist öðretmen, ders arasýnda, “Ben sizi görüyorum. Siz de beni görüyorsunuz. O hâlde, biz varýz. Karþýdaki daðlar da var. Çünkü bu daðlarý da görüyoruz. Yok olan þey görünmez. Görülmeyen þeye var denilmez. Bu sözüm, bir fen bilgisidir. Ýlerici, aydýn olan kimse, fen bilgisine inanýr.

Gericiler, bu varlýklarýn bir yaratýcýsý olduðunu söylüyorlar. Bu yaratýcýnýn var olduðuna inanmak yanlýþtýr. Fenne uygun deðildir. Görülmeyen þeye var demek, gericiliktir” der.

Bir Türkmen çocuðu söz isteyerek: “Bunlarý akýl ile mi söylüyorsun? Sende akýl olduðuna inanmak, bunlarý akýl ile söylediðini kabul etmek fenne uygun deðildir. Çünkü aklýn olsaydý, görürdük” der. Öðretmen, bu haklý söze cevap veremeyip, maðlubiyetinden hâsýl olan öfke ile çocukcaðýzý, tekme tokat derslikten dýþarý atar. Çocuk bir daha hiçbir yerde görülmemiþtir.

Bu inançsýzlardan bir kýsmý, kanun ile devlet baskýsý ile zulüm, iþkence ederek, ibadet etmeði, dini öðretmeði yasak ediyorlar. Bu gün Uygur Türklerine Çin’in uyguladýðý soykýrým böyledir.

Bir kýsmý da, insanlýk, iyilik duygularýný okþayýcý sözlerle, herkesi, zevk, safhaya daldýrýyor. Maneviyattan, din bilgilerinden mahrum býrakýyorlar. Düzme hikâyeler, yalan örnekler göstererek, milyonlarca insaný aldatýyor, din cahili yetiþtiriyorlar. Bir taraftan, medeniyetten, fenden, insan haklarýndan bahsedip, bir taraftan da, insanlarý hayvanlaþtýrýyorlar.

Avrupa ve Amerika milletlerinin çoðu hýristoyadýr. Yahudilerin ve Hristiyanlarýn bir kýsmý, kitaplýdýr. Yeni astronominin kurucusu Kopernik, Fraynburg þehrinde papaz idi. Ýngiltere’nin büyük fizik adamý Bacon, Fransisken tarikatýnda, papaz idi.

Meþhur Fransýz fizikçisi Paskal, papaz olup, fizik ve geometri kanunlarý keþfederken, din kitaplarý yazmýþtý. Fransa’nýn en büyük baþvekili olup, memleketine Avrupa birinciliðini kazandýran, meþhur Risliyö, papaz olup, ruhban sýnýfýnda ileri derece sâhibi idi. Meþhur Alman doktor ve þairi Siller de, papaz idi.

Bugün, bütün dünyaca büyük filozof tanýnan, Fransýz fikir adamý Bergson, kitaplarýnda, maddecilerin hücumlarýna karþý, ruhanileri müdafaa etmiþtir. (Madde ve hâfýza) ve (Din ve ahlâkýn iki kaynagý) ve (Su’ûrun vergileri) kitaplarýný okuyanlar dine, kýyamete seve seve inanýr.

Amerika’nýn büyük filozofu William Ceyms, Pragmatizme mezhebini kurmuþ, (Dinî tecrübeler) ve diðer kitaplarýnda, imanlý olmaðý övmüþtür. Bulaþýcý hastalýklar, mikroplar ve aþýlar üzerinde buluþlarý olan, Fransýz doktoru Pasteur, cenazesinin dinî merasim ile kaldýrýlmasýný vasiyet etmiþti.

Nihâyet, ikinci cihan harbinde dünyayý idare eden, Amerika Cumhurbaþkaný F. D. Ruzvelt ile Ýngiliz baþvekili Çörçil, dindar idi. Ýsmini hatýrlayamadýðýmýz daha nice fen ve siyaset adamlarý hep, yaratana, kýyamete, meleklere inanan kimselerdi. Ýnanmayanlarýn, bütün bunlardan daha akýllý olduðunu kim iddia edebilir?

Bunlar, Ýslam kitaplarýný görüp okumuþ olsalardý, iyi bir Müslüman olurlardý. Fakat papazlar Ýslam kitaplarýný okumaðý, hatta el sürmeyi yasak etmiþler, büyük suç saymýþlardý. Ýnsanlarýn dünya ve ahiret saadetine kavuþmalarýna mâni’ olmuþlardý.

Ýslam dinîni bilmeyenlerin bazýsý ise, milletin saðlam imanýný, ilme ve akla dayanarak bozamayacaklarýný, Ýslam’a hücum ettikçe, kendi yüz karalarýnýn meydana çýktýðýný görerek, hile, yalan yoluna sapýyor. Müslüman görünüp ve Müslümanlýðý beðenici ve methedici yaldýzlý yazýlar yazýp, fakat bu yazýlarý ve sözleri arasýnda “Müslümanlýðýn esas ve temel meselelerini, sanki Müslümanlýk deðilmiþ” gibi ele alýp kötülüyorlar. Okuyucularý ve dinleyicileri bunlardan soðutmaða ve ayýrmaða çalýþýyorlar. 

Allahýn emrettiði ibadetlerin vakitlerini, miktarlarýný ve þekillerini uygunsuz görerek, “böyle olacaðýna, söyle olsaydý, daha iyi olurdu” diyorlar. “Abdestsiz Kur’an okunmalý, ayakkabý çýkarýlmadan masalarda namaz kýlýnmalý, alnýmýzý yere korken mikrop kapýyoruz” vb. gibi.

Ýbadetlerin ruhlarýndan, içlerinde saklý bulunan inceliklerden, faydalardan ve kýymetlerden haberleri olmadýðý için, bunlarý basit ve iptidai fidelere âlet sanarak, sanki düzeltmeðe çalýþýyorlar.

Bir þeyi bilmemek, insanlar için kusur ise de, anlamadýðýna karýþmak, ayrýca pek gülünç ve acýnacak bir hâldir. Böyle cahilleri, akýllý sanarak, sözlerini dinleyen ve inanan Müslümanlar ise, bunlardan daha cahildir. Müslüman ismini taþýyan böyle sinsilere (Yobaz) denir.

Zamanýmýzdaki yobazlardan bir kýsmý da, “Evet, Ýslamiyet iyi ahlâký emretmekte, insanlarý olgunlaþtýrmaktadýr. Fakat Ýslamiyet’te sosyal hükümler, aile ve cemiyet haklarý da vardýr. Bunlar ise, o zamanýn þartlarýna göre konmuþtur. Bugün milletler büyümüþ, þartlar deðiþmiþ, ihtiyaçlar artmýþtýr. Bugünkü, teknik ve sosyal ilerlemeleri karþýlayabilecek yeni hükümler, kanunlar lâzýmdýr. Kur’an’ýn hükümleri bu ihtiyaçlarý karþýlayamaz” diyorlar.

Böyle sözler, Ýslam hukukunu bilmeyen, Ýslam bilgilerinden haberi olmayan cahillerin boþ ve yersiz düþünüþleridir. Ýslamiyet, adâleti, zulmü, insanlarýn birbirlerine karþý, aile ve komþularýn birbirlerine, milletin hükûmete ve birbirlerine karsý haklarýný, vazifelerini, suçlarý açýkça bildirmiþ, bu deðiþmez kavramlar üzerinde, temel hükümler kurmuþtur.

Bu deðiþmez hükümlerin, hâdiselere, vakalara tatbikini sýnýrlamamýþ, örf ve âdetlere göre kullanýlmasýný emretmiþtir. (Mecelle)nin 36. cý ve sonraki maddelerinin þerhinde diyor ki, “Zamanýn deðiþmesi ile, örf ve âdete dayanan ahkâm deðiþebilir. Nassa, delile dayanan ahkâm, zamanla deðiþmez. Hükmi küllî deðiþmeyip, bu hükmün hâdiselere tatbiki, zamanla deðiþebilir.”

Allah Ýslam dinîni, her memlekette, her yeniliði ve buluþu karþýlayacak þekilde kurmuþtur. Ýslam dini, yalnýz sosyal hayâda deðil, ibadetlerde bile tolerans, müsamaha göstermiþ, insanlara serbestlik vermiþ, baþka þartlar ve zaruretler karsýsýnda, içtihat hakký tanýmýþtýr.

Gelecek zamanlarda, büyük, küçük her millet, Ýslamiyet’in bildirdiði, deðiþmez olan güzel ahlâka sarýlacaðý, bunlarý uygulayacaðý kadar, rahata, huzura, saadete kavuþacaktýr.

Ýslamiyet’in bildirdiði sosyal ve ekonomik ahlaktan, ahkâmdan ayrýlan insanlar, milletler, sýkýntýdan, ýzdýrâbdan, felaketten kurtulamamýþlardýr. Geçmiþ milletlerde böyle olduðunu tarihler yazmaktadýr. Gelecekte de, elbette böyle olacaktýr. Tarih, tekerrürden ibarettir.

Sevgiyle kalýn.

                                                                                    Seyfettin Karamýzrak