Yersiz Yurtsuz Kalmam

Damla deðil zerre iken

Dað deðil ovam dolu iken diken

Açan gül ben deðilim kokmam

Gül baþýnda öten ben deðilim

Arý gibi uçan deðilim sokmam

Ýki cihan bende gezer

Cihan belki beni sezer

Ýçimde kim bilir neler geçer

Geçen benim gezen benim

Dert benim seven benim

Gözde akan yaþ ile gülenim

Sen dert etme o dert benim

Sen gül yeter ki ben gelenim

Böyle yazdým böyle söylerim

Yanlýþ yapaný görsem bu kendim derim

Ben cihaným cihan ben içinde gezerim

Yersiz yurtsuz kalmam

Yurt benimse yalnýz kalmam

Mekân bana ben mekâna koþarým

Fazla söylemeye gerek yok

Ölüm sonsuz mekân

Bulunur içinde Salih kul için derman

Derman bize cennet bize

Cehennem o zalime güldürmeze

Dili ile iyiyi söylemeze

Ýfadem budur benim

Her dem durur aþkým derim

Alýn sizin olsun bu aþkým

Hak aþkýmý sorarsa bende

Cihandaki sizler gönlümde

Bende size bakar gülümserim

Rahmet nuruyla sizi beklerim

Rahmet nuruna eriþemezsem

Hak Mevla ne derse buyruk senin derim

Aþkla doðan güneþ benim

Aþkla doðan güneþ sizsiniz derim

Hak Mevla ne derse emrindir derim kabul ederim

Sensiz Mevla’m ben ne ederim

Rahmetinle kucaklamazsan cehenneme giderim

Cennet benim cehennem benim

Ýçimde taþýrým ikisini

Ah terk edebilsen cehennemin hepsini

Yakan benim yanan benim sormayýn gerisini

Geride Halil Ýbrahim’e koþan benim

Karýnca benden hýzlý gider

Elim boþ olsa da duam gönlümde sudur

Mevla’dan bir nefes taþýrým gönlümde çoktur kusur

Vardýðýmda Halil Ýbrahim yanýna etrafý saran güller kokusudur

Yakmayan sensin Mevla’m Rahmetinde sonsuzdur

Mehmet Aluç