Josephine

bir hayattan başka bir hayata geçiyordu josephine

başkaları da vardı elbet bu büyük yalnızlığının içinde 

sabahtan başlıyor kelle başı çocuklarını saymaya

ve her sabah kırk yaşında uyanıyor josephine

öğlene doğru kırk kibrit çöpüyle tutturuyor yakasına kalbini

bu denizin ardı ufukta çoban yıldızı, yıldızlar josephine

gökyüzünün mil taşları yıldızlar da yalnızdır

ne aşk ne şehvet ne yıldızlar ne de gökyüzü

yalnız bir kayığın içinde birlikte ölmeliyiz josephine

imkansız aşk yoktur, aşk baki kavuşmak imkansızdır

uçurumun kenarında bir romanın kahramanı josephine

vurdukça dalgalar, gözlerindeki uçurumdan aşağı düşmeliyim

sen inanmasan da birgün sular durulur, durulur eminim

mehmet gökhan damar