Online Üye
Online Ziyaretçi
Artık kalbim sana karşı
açılmayacak kabuklar bağlayacak
senin beni yalnız bırakmanla
kalbimde deprem oldu
aklım yönetimi ele geçirdi
ve ben bir enkaz olarak
terk edilmiş nada ile
kendimi kederin açtığı
bunaltıcı sokaklarda buldum
sözler verdim
yeminler ettim kendime
ne kadar hayatı
seni sevdiğim kadar sevmesem de
bir o kadar da
beni sevenler için
umutsuz bir vaka olarak tütsülediğim
hayata tutunmaya
Kafamda umudunu
her gün tazelerken
söylerken aşk şarkılarını
bankta oturup sayarken
parktaki; kırmızı, mavi, sarı, çiçekleri
şimdi ise
zorlanıyorum
siyahı beyazdan ayırt ederken
Küçük çocukların bile
tanımladığı aşk
bana öyle ağır geliyor ki
kaldırmaktan yorulmasam bile
artık denemekten
o kadar usandım ki
kalbimin sana karşı çarpmaması için
siyah vagonları olan
bir trenin içinde
antlaşma imzaladım
seni her gördüğünde susması için
Zaman ağır ayak izleriyle
gövdemi ezip geçerken
ben oturup
kulaklarım kanayana
başım çatlayana
kalbim sancıyana dek
ayrılık şarkıları dinleyeceğim
Pes ediyorum
sen kazandın
güzel yabancı
…