Elbette ki tanýmazsýnýz.

Üç sene önce gencecik bir anne -baba kucaklarýnda mini mini bir nur topunu uzatarak "Dedesi Ýbrahim'in ezanýný okur musunuz ?"demiþlerdi. Sað kulaðýna ezaný, sol kulaðýna kameti okuyup"Rabbým bahtýný hayýr, iman ve kur'an davasýna hadim eylesin"derken dede de nereden bilecekti ki birgün arkasýndan gözyaþý dökecek.

Binbin güçlükle büyümüþtü Ýboç. Hergün hastane kapýlarýndan beri gelmiyordu.Bazan gencecik annesi bazan da babasý kucaðýnda getirerek "Dedesi bugün Ýboç çok hasta ,doktora götürdük, ilaçlarýný kullanýyor ama bir de sen okur musun? derlerdi. Dedesi itina ile o yavruyu alýr baðrýna bastýrýr, þifa ayetlerini okur Allah'tan þifalar dilerdi.

Derken Ýbrahim bütün bu hastalýklarý yendi.
Yine bir sabah kapý hafifçe týkladýðýnda bu sefer kapýyý týklatan Ýboç'tu."Yuyi dede ben geydim" diyerek apar topar içeriye damlamýþtý.
Bayýlýrdým O'nun Yuyi dede demesine.
Artýk o kadar senli benli olmuþtuk ki Ýboç'la sanki evin bir ferdi olmuþ beni Yuyi dedesi hanýmý da babaaynesi yapmýþtý.
Onun gözünde dünyada anne babasýndan sonra iki kiþi vardý. Hatice babaaynesi ve Yuyi dedesi.
Bazan gelir "Yuyi dede, sen anneyi döy, babayý da döy..."
Niçin Ýbrahim?" dediðim de "Çokça geldiði için bizi rahatsýz ettiðini "söylüyorlarmýþ. Dayanamadým "Bana bakýn Yuyi dedeyi torunundan ayýrmayýn. Ýboç geldiði zaman deðil gelmediði zaman biz rahatsýz oluyoruz" diyerek onlarý rahatlattým.

Artýk Ýboç'a sýnýr yoktu. Ne zaman uyanýrsa hemen kapýyý týklatýyor, uzun uzun zile basýyordu. Anlardým ki iboç geldi.
Hani altýn top derler ya Ýboç bizim altýn topumuz olmuþtu artýk.
"Yuyi dede beni kumucuna al, beni kucaðýna al demekti.
Akabalarýmý yiydir, ayakkabýlarýmý giyindir demekti.
Apuy-çupuy vay mý?Yiyecek bir þey var mý demekti.
Ayapalar geliyoy, arabalar geliyor demekti.
Artýk Ýboççayý da sökmeye baþlamýþtým yavaþ yavaþ.

Kayýnca odasý evin salonuydu. Ýboç'un kayýnca odasýna gitmesi salondaki bütün minder , yastýk ve kýrlentlerin koltuklarýn altýna týkýlmasý demekti. Asla oradan çýkaramazdýnýz O olduðu sürece.Onlarý düzgünce yerlerine koyarsanýz bunun Ýboç dilindeki manasý ", Kötü oyiy, Yuyi dede, kayýnca odasýný bozma" demekti.

Bazan yaramazlýklarýna tahammül edemez "Haydi Ýbrahim annen sesliyor" dediðimde boynunu büker hiç sesini çýkarmadan kapýyý açarak karþý daireye giderdi. Giderken de tekrar geri gelme iþini saðlama almak için"Yine gey emi"? demeyi de ihmal etmezdi. Bu Ýboççada tekrar geleceðim demekti.. Kafamýn þiþkinliði geçince iboç'un gelmesini dört gözle beklerdim.

Poytakal topu oynardýk O'nunla. Evin salonunda portakalý o bana ben ona atarken "ALLAYUEKBEY" demeyi de öðrenmiþti. Yanýmda namaza durur , namazdan sonra "duaný ettin mi?" dediðimde o masum çocuk diliyle "Allah'ým Resuy babama ve Yuyi dedeme boy paya ver"diye duasýný da yapardý.
Yuyi dedesinin artýk rutin iþi Her sabah Ýboç'u kumucuna alýp markete götürmesi idi.Markette beðendiði þeyleri alýr -ki bunlar da lolipop, jelibon, meyveli kek, dondurma olurdu. "Hayýylý iþley gaydaþ" demeyi de ihmal etmezdi tabiiki market sahibine.On adým yürümeden "Yuyi dede beni gumucuna al" der zorla kucaða gelirdi.
Birgün camiye de götürmüþtü Yuyi dedesi.O kadar uslu durmuþtu ki camide hocaefendi iki tane þekerle ödüllendirmiþti.

Artýk dede torun, can ciðer olmuþtuk.Komþunun çocuðu Ýboçla Ne kadar yorulsam da Ýbocu görünce her türlü yorgunluðumu unutuyordum O'nunla konuþup eðlenince.
Benim torunum hiç olmadý. Ben Ýboç'ta tattým torun sevgisini.
Aman Allah'ým bu ne kadar þirin bir sevgiymiþ. "Evlat sevgisinden de üstün derlerdi" de gülüp geçerdim. Meðerse diyenler doðru diyorlarmýþ.

Beni kýnamayýnýz bugün aðladým. Ne kadar gözyaþlarýmý saklasam da inatçý þeyler beni dinlemediler yine aktýlar yerlere.
Neden mi Ýboç gitti.
Gönlümün eðlencesi, sevgimin kaynaðý,yüreðimin neþesi gitti.
"Yuyi dede biz yeni eve cidiyoyuz". diyerek.
Zannetim, gönlümden bir parça söküldü.
Sadece kumucuma alýp sarýldým.
Baktým daha dayanamayacaðým.
Gözyaþlarýmý göstermemek için içeri girdim.
Uzak semtteki yeni evlerine taþýnýnca uzak kalacak Yuyi dedesi Ýboç'undan.
Oysa burada yaþantýmýz Ýboç'a endekslenmiþti.Ýboç geldi, Ýboç gitti, þöyle dedi þöyle yaptý diye ben hanýma ,o bana anlatýr dururduk.Haným da amansýz hastalýðýný onunla avunarak unuturdu.Þimdi bilmem nasýl alýþacaðýz Ýboç'suz hayata?

Ama eminim ki ben ölüp gittiðimde "bir yuyi dedem vardý "diyerek kabrimin baþýnda gelip dua edecektir bana.
Güle güle gidesin iboç.
Yuyi deden seni asla unutmayacak.

Nuri Baþ