Bu kaçıncı yıldır böyle tükettiğimiz
Acımasız günlere yürek mi dayanır
Zaman geçtikçe azalıyor her şeyimiz
Düşen omuzlarda bu yük nasıl taşınır.
Ey zaman bütün kötülükler senin işin
En olmadık zamanda ansızın gidişin
Nedendir dur durak bilmeksizin geçişin
Bilmem ki insan ölüme nasıl alışır.
Her gece yıldızlarını serip, toplayan
Nasıl bir alem ki yok bilen açıklayan
Sonsuz karanlıkta ışıl, ışıl parlayan
Arşa yükselince, ruhun bile şaşırır.
Bir gölgedir zaman hafızası olmayan
Bizi duymayan; acımıza aldırmayan
Seneden,seneye yolcu mudur uğrayan
Nice nazik bedenler toprağa karışır.
