Bir De Ben

.

Yıldızlı gecelerde ay yüzüne vururdu.
Başka güzel olurdun; sanki kalbim dururdu.
Diktiğin sarmaşığın bize şahit olurdu.
Bir aydı erittiğin, öksüz balan, bir de ben.
 
Ömrüme adadığın sevdan demek yalandı.
Ölüm dalda titredi, yapraklara dolandı.
Camı saran sarmaşık feryadımla sulandı.
Bir aydı kuruttuğun, öksüz balan, bir de ben.
 
Ağıtımı yankılar mor dağlar, kara taşlar.
Çektiğin acıları haber vermedi düşler.
Gaflet ninnilerinde pervaza kondu kuşlar.
Bir aydı uyuttuğun, öksüz balan, bir de ben.
 
Toprağının üstüne yağmur yağdı az önce.
Üşüdün mü sevdiğim; kefen bezin çok ince?
Yağmurdu gözyaşlarım; akıttım birikince.
Bir aydı darılttığın, öksüz balan, bir de ben.
 
Yavuklum, kara gözlüm, yedi köyün ahseni…
Yakardım o köyleri tatmak için buseni.
Boynunu uzattığın ip öpmüş en son seni!
Bir aydı unuttuğun, öksüz balan, bir de ben.
 
Mücella Pakdemir

( Bir De Ben başlıklı yazı M.Pakdemir tarafından 19.12.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.