Hocam Mustafa Miyasoðlu



1946-2013. Þair, yazar. Yeni Sanat dergisini çýkardý. Ýyi bir romancý. Kaybolmuþ Günler, Güzel Ölüm önemli romanlarýndan. Edebiyat geleneði denemelerini topladýðý eseri. Devran þiir kitabýný yayýnladý. Biyografi türünde Necip Fazýl ve Asaf Halet Çelebi isimli eserleri var.
Bu kitabi bilgiler yanýnda tanýdýðým Miyasoðlu’ile geçen günlerimizi ve dugularýmý sizlerle paylaþmak isterim:
Mustafa Miyasoðlu vefat etti dün. TV haberlerinden öðrendim gece saat: 02.00’lerde. Sonra bir arkadaþým aradý. Yarýn Fatih Camiinde kýlýnacak namazý diyordu. Ben de birçok arkadaþýmý aradým onun öðrencisi. Birçoðuna ulaþamadým. Sonra Hocam Ali Nar’ý aradým. O da bir iki saat gecikmeyle döndü bana. Yeni uyumuþtum sahurdan sonra sabah namazýný beklemiþtim de telefon sesine uyandým. Ali Nar’dý. Konuþtuk baþýn sað olsun dedim o da baþýmýz sað olsun dedi.
Onu nasýl tanýdým. 1972 yýllarýydý. Ýzmit Ýmam Hatip Lisesinde okuyorduk. Okulun ilk öðrencileri ve tek son sýnýfýydý. Miyasoðlu’nun tabiriyle baþarýya adanmýþ 35 kiþiydik. Ali Nar Meslek dersi hocamýzdý ama edebiyat dersine de giriyordu. Geniþ kültür ve engin bilgisiyle bizi aydýnlatýyor farklý bir öðretmen profili çiziyordu. Birkaç ay geçmedi ki edebiyat derslerine yeni atanan bir öðretmenin geleceði duyurdu. Ýþi ehline devrediyoruz dedi. Gelen öðretmenin Necip Fazýl’ýn Büyük Doðu ekoluna baðlý olduðunu, O’nun derslerinin bize çok yararlý olacaðýný vurguluyordu.
Ertesi gün saçlarý oldukça gür genç bir öðretmen derse girdi. Sýnýfýn çoðu Urfa gezisine gitmiþ, birkaç arkadaþ kalmýþtýk. Ýlk ders bize M. Akif’i iþlemiþ Akif’in milliyetçi deðil, ümmetçi olduðunu söylemiþti. Þaþýrmýþtýk. Ýlk kez böyle bir bilgiyle karþýlaþýyorduk hem de o güne kadar hep karþýt söylemli edebiyat öðretmeni yerine bizden bir edebiyat öðretmeni ile karþýlaþýyorduk.
Hocamýzýn sanatçý yanýný yavaþ yavaþ fark ediyorduk. O sýralarda alt sýnýflarda öðrenci olan Ýsmail Borlak’a yakýn bir ilgi gösteriyordu biz onu kýskanýyorduk. Okula yeni atandýðý zamanlardý. Okul pansiyonunda nöbetçi öðretmen olarak kalýyordu. Akþamlarý Kaybolmuþ Günler’i temize çekiyordu. Ýsmail'le beraber.Bir zaman sonra roman Milli Gazete’de tefrika edilmeye baþlandý. Hocamýzýn romanýn yayýnlanmasý bizi mutlu ediyordu. Romanda o sýralar yeni okuduðumuz Huzur Sokaðý ve Minyeli Abdullah’ýn diyalektiðini arýyor ama bulamayýnca düþ kýrýklýðý yaþýyorduk. Hocamýzýn böyle bir romaný yazma nedenini sorgulamaya ve yer yer onu eleþtirmeye baþlamýþtýk.
Sonradan evini Ýzmit’e taþýdý. Tahsin Pay beyin Cengiz Topel caddesindeki evini kiralamýþtý. Vakýflar yurdunda seminer verecekti. Beklemeye baþlamýþtýk. Telaþlý ve yorgun gelmiþti. TV satýn almýþtý evine. Bayaðý þaþkýndý. Ben de bugünlerde yeni öðrendiðim bir ayet mealini aktardým: Sizin hayýr bildiðinizde þer, þer bildiðinizde hayýr vardýr diye. Yýllar sonra o ayetin tefsirini öðrenecek ayeti sýrf hocama yararlanmak için onun haline tercüme ettiðimden dolayý kendime kýzacaktým. Ayet savaþta düþman üzerine atýlmanýn kendini tehlikeye atmak olduðunu iddia edenlere karþý inmiþ savaþta geri durmanýn asýl tehlike olduðunu ihtar ediyordu. Bu olayda öbür ayet sizin þer bildiðiniz savaþa katýlmak düþmanla çarpýþmak hakkýnýzda hayýr sizin hayýr bildiðiniz savaþtan geri durmak þerdir’ ifadesiydi. Ben çok alakasýz bir uyarlama yapmýþtým.
Okulu bitirmiþ üniversiteyi kazanmýþtým ama okulumdan ayrýlamýyor onu sýk sýk ziyaret ediyordum. Miyasoðlu hocamýn uyarýsý yanlýþýmý bana fark ettirdi. Sen bu okulu bitirdin artýk üniversiteye alýþmalý geri bakmamalýsýn anlamýnda. Oysa ben burada gördüðüm ilgiye takýlmýþ kalmýþtým suda geçen atýn kendine bakýp boðulmasý gibi. Atýn baþýna vurulup geminin çekilmesi gerektiði gibi. O beni uyaran bir dost olmuþtu.
Kiþiliði, davranýþlarý, sanatla iç içe oluþu, inançlý ve ibadetine müdavim oluþu, dahasý Ýmam-Hatipli olmadýðý halde bizimle ayný dünya görüþünü paylaþmasý ufkumuzu aydýnlatmýþ, kendimize güvenimizi artýrmýþtý.
Daha sonralarý kendi çýkardýðý dergiyi bizzat kendi eliyle okula getirip bize ulaþtýrmasý bizim dünyamýzda edebiyatla sanatla yüz yüze gelmemizi, hatta daha ileriye giderek diyebiliriz ki iç içe olmamýzý saðladý. O adeta bizi yerel olmaktan çýkarýp evrensele taþýyan bir köprü, bir vasýta olmuþtu.
Hatta hatta o bize bir öðretmekten ziyade bir usta, baþka bir deyimle üstat olmuþtu. Bir kezinde okula yakýn bir kütüphanede karþýlaþmýþ benden ateþ istemiþti. Yok dedim. Anadolu’da ateþi olmayana adam demezler demiþti. O gün bana elindeki Milliyet Sanat dergisini ödünç vermiþ ve kýsa zaman sonra da iadesini istemiþti. Ben de itinayla emrini yerine getirmiþtim. Ödünç olan tüm eserler gibi en ufak bir yazýsýna kadar ezberlercesine okumuþ, daha sonra o tür sanat dergilerinin ýsrarlý bir takipçisi olmuþtum.
Okulda bir yýlý bile tamamlamayan bir öðrenci –öðretmen iliþkimiz olmuþ ama onunla aramýzda uzaktan da olsa bir usta çýrak iliþkisi oluþmuþtu.
Ýlahiyat fakültesinden atýlýp edebiyat fakültesini kazandýðýmda beni sýcak bir ilgiyle karþýlamýþ eserlerinin bir takýmýný hediye olarak takdim etmiþti.
Ýki yýl önce Ensar vakfý genel merkezinin iftarýnda karþýlaþmýþ yazým aktivitelerimi sormuþ ben de ona internet sitelerinde þiirlerimi yayýnladýðýmý söylemiþtim de yüzünde memnuniyetini belirten bir ifade parlamýþtý.
Günlük gazetelerde yazdýðý edebiyat yazýlarýnýn tiryakisiydik. Düzenlediði edebiyat sayfalarýna katkýda bulunduk.
Daha ne söyleyelim onun bu ince iþçiliði, ýsrarlý ve inatçý ustalýðý çevresindekilere yön verici üstatlýðý unutulamaz. Biz onu bir alp eren, bir medeniyet ustasý, bir gizli kahraman olarak anacaðýz ve rahmetle yâd edeceðiz. Böyle gizli ve gösteriþsiz, hesapsýz ve riyasýz yetiþtiricilere, asil ustalara muhtacýz. Allah taksiratýný affetsin ve gani gani rahmet etsin.

Ahmet Kemal