Yaktýðýn ateþi söndürmek için,

Alevler içine girsen barýþmam.

Yüzümü yüzüne döndürmek için,

Uykudayken selâm versen barýþmam.

Yeryüzü, gökyüzü gelse de dile,

Tutup atmosfere katsan da hile,

Geceyi beyaza boyasan bile,

Yýldýzlarý yere sersen barýþmam.

Aldýrýþ etmedim söze, duyuma,

Leke sürdün en insanî huyuma,

Çaktýrmadan kazdýrdýðýn kuyuma,

Can havliyle gelip girsen barýþmam.

Enkazýmý toplasan da limandan,

Yeter! Etme beni dinden imandan,

Denizlerden, nehirlerden ummandan,

Bin dereden su getirsen barýþmam.

Ayser ÖZBAKIR