Aşka Düştüm Deme Hiç Köz Gibi Yanmadıkça

AŞKA DÜŞTÜM DEME HİÇ KÖZ GİBİ YANMADIKÇA

Bir aşkın serüveni bir anda bitmez asla

Görünmez hiç ateşi dumanı tütmez asla

Mahşere kadar bile acısı gitmez asla

Yüreğin alev, alev öz gibi yanmadıkça

Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça

Yanmayı göze alan vazgeçmez aşığından

Kaçar mı hiç pervane o parlak ışığından?

Çilesini çekenler dönemez eşiğinden

Her dakika, her saat, bir ömür anmadıkça

Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça

O sevginin cemresi gönüllere düşse de

O ısı da gönüller ısınsa da, pişse de

O gönül sevdasını bir akla danışsa da

Her gördüğün güzeli o peri sanmadıkça

Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça

Farklı atar yüreğin kanın damarda coşar

Bedeninde her organ her anda ona koşar

Yok olur doğru, yanlış bütün hücreler şaşar

Cilvesine, nazına, tavrına kanmadıkça

Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça

Düşünmediğin vakit, anmadığın an olmaz

Onsuz yaşayamazsın bedeninde can olmaz

Yüreğinde heyecan damarında kan olmaz

Bir kuş gibi yüreğin o dala konmadıkça

Aşka düştüm deme hiç köz gibi yanmadıkça

Kenan Şahbaz