Tebriziden mevlanaya

Mevlanadan hüsamettine…

Alti cilt , yirmialtibin beyit

Carpi iki…

Elli kibin söz dizüsi, cümle siralamasi, satir hanesi

Direkleri halatlari merdiveni ve zincirleri olmayan günes neyse

Suuru olmayan siir kelime katilligidir,

Kendinden gecmekle kendine gelmek araliginda döne dura

Tasiyici yükü ve anlam degeri olmayan uyaklara saplanip kalmaksa

Kainat bagini saran zehirli dikenlere talip olmak gibidir

Bulanik kuyulardan durulmus irmaklari cikaran bakraclara

Gönül isciligi yapacaksa hayatinda buldugu hersey ona kaynaktir

Nimettir

Zenginliktir

Hürmettir

Mirastir

Cesaret kivilcimidir

Karanligi aydinlatan isiktir

Sevgi topragidir

Ask denizidir, yeter ki neyi nerde nasil ihtiyac sahibi insanla

Insan olmaya, karismaya kaynasmaya, kurulu köprünün

Saz kamislarinda üfleyip calinan ney misali

Atese yanaraktan döne dolana pervane..

Tebrizidir, sonra mevlana , sonra hüsamettin arasini okulundan ögrenip

 Celebi katibine yazdiran kisaca özetle …

Suuru yoksa sairi de yoktur, siiri de kelimeleri pususuna düsürmekten öte

Ileri geri gidip gelemez bop hücrelerine tikanip övüne dövüne

Kendi kendini kovalayip duran cinnetin derken kissadan hisse..

Toprak demiyor muydu Veysel, toprak….

Ölünmez sanilan dünyadan gelinmez yola gidilirken bile toprak..

Emegin degerini, hakkin hukukun kiymetini, askin sevginin servetini

` Koyun verdi kuzu verdi süt verdi

Yemek verdi ekmek verdi et verdi

Kazma ile dövmeyince kit verdi

Benim sadik yarim kara topraktir ` noktasina nüktesince Veysel

Zenginligi tükenmez yasam cesitliligini kadir kiymet bilen onur ve itibarla

Kurt ile kuzuya, dün ile yarina, beyaz ile elvan elvana

Topragina düser düsmez yeserip fiskiran siir maharetine

Gönül bagina

Bilgiye

Beceriye

Yazan kaleme susan söyleyen ucsuz bucaksiz sonsuzluga, toprak diye diye Veysel

`Her kim olursa bu sirra mazhar

Dünyaya birakir ölmez bir eser

Gün gelir veyseli bagrina basar

Benim sadik yarim kara topraktir ` dünya hallerini dillerini derin okuyup

Yanan bugusuyla kalpten kalbe dilden dile ocaktan ocaga

Öteberisi tasavvuf ipliginden siir kumasi diken mevlanaya veysel

Askin bazarindan topraak toprak sevgi bereketi eleyip süzerek

Toplumun gönlüne sonsuzlugun diliyle

Titreyen tellerde derde deerman calip söylüyordu

Veysel iste

Bizim veysel..!

 

Seyfi Karaca……Aralik / 22