Hani tonlarca kelime birikmiþtir ya boðazýna,

Ne kadar yutkunursan yutkun geçmek bilmez boðarcasýna.

Hani bir belirsizlik hasýl olur ya,

Meþhur sokaklarda

Ýçini çeke çeke yürürsün anlamsýzlaþýrcasýna.

Kayýplara karýþtýðýn hissiyatta, bir deli gibi dolanýrsýn ortalarda.

Sesin çýkar, sesin titrer, sesin sessizliðe yenik düþer bir yudum su gibi ararken son umutla.

Dudaklarýn titrer, aðlamak istersin, aðlayamazsýn

Acýn yedi mahalleyi inletecek þiddettedir ama haykýramazsýn.

Ýþte o zaman susuþunla bir olur gözyaþlarýn.

Yüreðe dokunacak bir öpücüðe hasretle düþersin topraða.

Sonra bir fidan olur yeniden yeþerir umutlarýn.

Ve sen o umutla büyürsün, o öpücüðe kavuþma arzusuyla.