Nasýlsýn diye sorma bana.

Dilim kuru sýký bile deðil artýk.

Ýyiyim yalanýný bile sýkacak halim yok. Asfaltý bozuk en ýssýz yolda dökülecek yaným kalmadý artýk.

Þehrimi elimden aldýðýndan beri, gönül heybemde dibi delik bir sandalým iþte.

Biliyorum delilik kanýma iþlemiþ, benimde tek servetim bu zaten.

O yüzden deliliðime ver þimdi azat et beni…

Hani aþýktým ya gökyüzüne, o uçsuz bucaksýz maviliðe,

Hani aþýktým ya aþký sonsuzluk bildiðim o maviye,

Hani sonsuzluðun zerresi bile olsa bir saniye, o saniyem sensin derdim ya,

Ýþte o saniye de boðduðundan beri beni, ben, ben deðilim.

O yüzden býrak beni, bana.

Þizofreni bir masala kaptýrdýðýmdan beri kendimi,

Güneþe aþýk buz gibi erittin beni.

Piþman mýsýn diye sorma bana,

Deðilim demek kar etmez bundan sonra.

Afallamýþ bir aþka, kursaðýnda kalanlar için olmamalýydý demenin faydasý yok nasýlsa.

Yine de tövbe edecek kadar bölünsem de bin zerreye,

Aþk adýna piþman deðilim yaptýklarýný unutmasam da.

Yine de azat et beni býrak beni, bana.