Þiir okuyucusuna notlar


hergün bir þiir yazýyorum. Ölüm korkusu yakamý býrakmýyor. Aþk yokluyor beni arada. O eski ateþli sevda yoksa bile, o duygu yokluyor beni arada sýrada. Yaþlanmak düþüncesi þiirde doðurgan kýlýyor beni. Sürekli þiir okumak, sýkýcý hayat, hepsi etken bu verimlilikte. 
Bu velutluk bir yandan þaþýrtýyor beni bir yandan korkutuyor.. geçici taþýndýðýmýz yer babamýn mezarýna yakýn. Bir alt caddeden geçiyoruz sürekli. El fatiha diyerek fatiha okuyoruz ölülerimize. 
Alternatif yol da mezarlýk yanýndan geçiyor. Ondan olacak bunca ölüm duygusu yoðunluðu. 
Edebiyat öðretmeni olmam, þiirle bu denli haþýr neþir olmam da etken burada. 
Öðrenci,lerin aþýrý sevgi ve samimiyeti, son suýnýflarýn ders yapmaktaki isteksizliði de eklenince ve bfen lisesinden sonra böyle bir okulda çalýþmak, onlarýn aþýrý sosyalliði beni üretken kýlýyor sanýyorum. Henüz basýlý bir kitap çýkaramam da amiller arasýnda sayýlabilir.

Ahmet Kemal