BATILAÞMACI EDEBÝYATIN KISA MACERASI

Edebiyata Dair 
x
1 



Tevfik Fikret Edebiyatý Cedide, Ahmet Haþim Fecr-i Atidir. Tanzimat edebiyatý demek aslýnda Ziya aþa demektir. Bir iki þiiriyle Namýk Kemal’i saysak bile Þinasi ikinci, sýnýf kalem erbabýdýr. Her ne kadar yeni edebiyatýn ýþýðýný yaktýysa da ek bir varlýk gösterememiþtir. Yýkmaya kalktýðý büyük edebiyatýn enkazý altýnda kalmýþtýr. 
Birçok alanda ilkleri ortaya koymuþ ama çok özendiði batýlý anlamda bir sanatçý asla olamamýþtýr. Ne ‘Þiir Evlenmesi’ gerçek bir tiyatro eseri olabilmiþ, ne de Büyük Reþit Paþa denilen Necip Fazýl’ýn tabiriyle Küçük Reþit Paþa’ya yazdýðý Kasideden baþka bir varlýk gösterememiþtir. 
Namýk Kemal ise Vatan Kasidesi ve birkaç þiir dýþýnda bir el ele tutulur bir eser verememiþ, Vatan Yahut Silistre gibi o zaman için deðerli birkaç oyunla edebiyat tarihine geçmek istemiþ, eserleri yeterli olmayýnca edebiyat dünyasýnda siyasetiyle yer alabilmiþtir. 
Ziya Paþa yaptýklarý tarihi hatayý fark etmiþ, Harabat adlý antolojiyi telif ederek günah çýkarma yoluna gitmiþ, arkadaþý Namýk Kemal tarafýndan ihanetle suçlanmýþtýr. Bu suçlama Tahrib-i Harabat adlý bir esere neden olmuþ, Ziya Paþa da ona cevap olarak Tahrib-i Harabatý Tahrip adlý eserle karþýlýk vermiþ, Namýk Kemal ona Takip adlý eserle tartýþmayý nihayetlendirmiþtir. 
Osmanlý Tarihinden Celaleddin Harzemþah’a ulaþan tarih ilgisiyle Ýslamcýlýða ve Osmanlýcýlýða kapýsýný açýk bulunduran þair batýcýlýðýn en önemli üç dehlizinden birini oluþturmuþtur. 
Tanzimat 1. Dönemin açtýðý yolda ilerleyen Hamit- Ekrem-Sezai üçlüsü de bir varlýk gösterememiþ, edebiyatý cedide adlý kumanyadan doðru dürüst bir þair çýkabilmiþtir. O da isnadýyla grubun yüz aký olmuþ, inancýyla Türk Edebiyatýnda ilk tereddinin örneðini vermiþ, edebiyatýmýzýn irtidatýný ilan ederek Ýslam dünyasýnýn yüz karasý olmuþtur. 
Cenap Þehabettin Elhan-ý Þita ile þiir semasýna bir yýldýz ve bir sürü moloz býrakmýþtýr. Recai Zade’ nin Araba Sevda’sýyla eleþtirdiði yanlýþ batýcýlýðýn doðrusu bir türlü ortaya konulamamýþtýr. Muallim Naci ve Ahmet Mithat Efendi gibi iki Osmanlý fedaisi edebiyatýmýzý kurtaramamýþtýr. Halit Ziya’da batýlý anlamda ilk romana kavuþan edebiyatýmýz batýnýn yasak aþkýný ve ruh hastasý tilerini ülkemize ithal etmiþtir. 
Fecr-i Atiyle Edebiyat-ý Cedide ’nin baþaramadýðý yapýlmak istenmiþ ama buna muvaffak olunamamýþ, Ahmet Haþim’in klasik mertebeye ulaþan þiirlerinden baþka bir varlýk gösterilememiþtir. Milli edebiyatla milliðe yol açýlamamýþ, Cumhuriyete dek özgün bir edebiyata ulaþmak mümkün olmamýþtýr. 
Cumhuriyet döneminin yüz aký Necip Fazýl, Sezai Karakoç ve sanatta Nazým Hikmet, Hasan Hüseyin, 1. Ve 2. Yeni, Atilla Ýlhan ve diðerleriyle Türk edebiyatý kurtarýlabilmiþtir. Yahya Kemal’le yeniden yüzünü gösteren Divan Edebiyatý tekrar tünele girmiþ, bir türlü gün ýþýðýna çýkamamýþtýr.

Ahmet Kemal