Öznesi ne ola ki günün ve gecede seðirten yürek iklimim.

S/onsuzluða kucak açtým

Yetimdi ve de yetim düþlerim:

Ah, hafýz ah:

Sevda ekip hüzün b/içtiðim

Bitimsiz sefil iklim.

Rengim yok benim:

Rakýmým da.

Sözcüklerse esef yüklü

Kaybolduðum þu yalnýzlar rýhtýmýnda.

Mealim hüzün mecali yok

Meramým saklý Allah katýnda

Ne yazar ne yazar?

Varsýn uyuyayým aç ya da tok.

Bir özne bildim sevgiyi

Özlemle diktim söküklerimi

Yürekten atýlan her çentik

Yenildiðim nasýl da belli:

Lakin kader ve Rabbim söylemedi son sözü

Ýkramý ömrün

Ýdamesi günün

Ýdare lambasýnda aydýnlanan önüm.

Arkamý kollamam

Sýðýndýðým Rahman

Ön sözü olmasa da ömrün

Son söze daha çok vakit var.

Ýmlecim ben devasa bir imleç

Týrnaklarýmla kazdýðým kuyuda saklý gelecek

Düþtüm evet

Ama kalkmasýný da bilirim

Baþým dik

Sevdiðim kadar umudun ve iman gücümün

Sönmez neferiyim.

Yenik olsam ne ki ne?

Yanýk yüreðimden akan terin indinde

Alným açýktýr, hafýz

Ýdamesi mi kaderin?

Yalnýzlýksa fýtratým, hafýz:

Yenik düþmediðim kadar ömre

Rabbimdir tek sýrdaþým.

Hazanmýþ muadilim

Hüzünmüþ esaretim

Hazýr olda geçen ömrün son ibaresi

Ýbraz ettiðim hiçlik

Ýkaz ettiðim þu sefil yaralý benlik

Ýmasý zalimin

Ýnþasý mevsimin

Ve yalnýzlýk tokalaþtýðým

Feraha çýkacaðým da belli

Umudum asla deðil yitik

Varsýn katýk edeyim geceye gündüzü

Kardýðým önüm

Devasa bir sarkýt adeta

S/üzülen yaþlarým ne ki?

Üzgün ve maðdur

Mazlum ve yalnýz

Rabbime koþtuðum kadar inançlý

Esef deðil aþktýr benim mealim

Ya Allah

Yarýnlara kefil olan yüce Rabbim