Ýnsan böyle anlarda doðru olanýn olmasýný bekler deðil mi? Kendisi için mutlu olunan bir an bir baþkasý için trajedi olabilir, yüreðinde derin yaralar açabilir. Aynen yine bu þekilde oldu! Ýnsan olarak dünyaya gelmek iyi bir fýrsat deðil midir ki, insanlýðýmýzý unutuyoruz üç kuruþluk menfaat uðruna satýyoruz? Satýyoruz evet satýyoruz!

Sabah kalktýðýnda Nalan hala Murat’ýn gelmediðini görünce burnunu kývýrarak mutfaða geçti, kahvaltýlýk bir þeyler atýþtýrmak için demliði ocaðýn ateþine koydu. Ýçinde bir þüphe vardý. “Murat nereye gitti? Kiminle? Neden dönmedi? Belki de çok para kazanmak için çalýþýyordur. Çalýþsýn eþekler gibi çalýþsýn” Diye düþünürken, kapý çaldý alacaklý gibi. Ýþte geldi diye kapýya yöneldi. Kapýyý açtý kapýda bir polis memuru, yüreði cýzzz etti, ”Eyvah yoksa fabrikanýn kasasýný mý soydu” diye endiþelendi korktu. ”Salak paralarý sakladýktan sonra yakalansaydýn bari” diye düþünürken. Polis memuru.

-Nalan haným efendi, Murat Güngörmezin eþisiniz deðil mi?

Þaþkýnlýk içinde.

-Eeevet buyurun benim. Eþime bir þeyler mi oldu? Ne yaptý?

-Sakin olun eþiniz trafik kazasý geçirdi, þu anda hasta hane de yoðun bakýmda. Onu haber vermek için geldim.

Bir anda yere yýðýldý kaldý.

Bir Yýl Sonra

Aradan geçen bir yýl boyunca komada kalan Murat ve her gün baþýnda bekleyen Nalan ve arkada Murat’ýn iyileþmesini gözyaþlarý içinde izleyen ona çarpan fabrikatörün kýzý Filiz, birbirlerinden habersiz her gün ayýkmasý için bekliyorlardý. Ýþte bir yýlýn sonunda gözlerini açtý, karþýsýnda Nalaný görünce baþýný öteye çevirdi. Az ileride ona bakan Fabrikatör kýzý görünce.

-Sevgilim bu koca karýyý kim getirdi baþýma lütfen onu alýr mýsýnýz baþýmda.

Filiz hemen koþarak.

-Haným efendi çýkarmýsýnýz?

-Siz kim oluyorsunuz? Ben eþiyim.

-Haklýsýnýz da hatýrlamýyor.

Murat

-Sevgilim bana ne oldu neredeyim?

Filiz.

-Trafik kazasý geçirdin bir yýldýr komadasýn.

-Bir yýldýr baþýmdasýn beni bekliyorsun deðil mi?

-Evet, hayatým baþýndayým.

-Öyle ise beni çýkar buradan, mesut yuvamýza gidelim hayatým.

Ödemekle mükellef olduðumuz bedeller… Dik yokuþlar… Çukurlar… Karanlýklar bir bedeldir bir þeylerin karþýlýðý olarak.

Hiçbir þeyi hatýrlamýyordu yalnýzca kulaðýnda çýnlayan ” Paris, Paris” çýnlamasýný duyarken derin düþünceler içinde.

-Filizim benim kulaklarýmda “Paris” yankýlanýyor seninle Paris’e gidecektik hemen gidelim. Þu baþýmda duran hizmetçi kadýný da alalým sana yardýmý dokunur.

-Tamam, hayatým gidelim sen istiyorsan gidelim hemen.

Mehmet Aluç