Ağlayarak geldi yalan dünyaya.
Ana kucağında yattı bir zaman.
Agucukla güldü yalan dünyaya.
Hanesine sevinç kattı bir zaman.
Büyüdü serpildi umut besledi.
Yürüyüp koşturdu vücut kasladı.
Gündüzü geceyi hayal süsledi.
Güneş ile doğup battı bir zaman.
Yıllarca okulda dirsek çürüttü.
Onlarca, yüzlerce kitap eritti.
Mürekkep yaladı, okullar bitti.
Uygun adım ile gitti bir zaman.
Nesline uyarak ihtilal gördü,
Uzaktan bakmadı içine girdi,
Kimisi aleni, kimisi sırdı,
Acısı canına yetti bir zaman.
Aradı aradı iş bulamadı.
Hiç bir siyasiden kart alamadı.
Naçar kaldı ama aç kalamadı.
Karpuzcuda karpuz tuttu bir zaman.
Düşünür düşünür kafa kaşırdı.
Helal lokma derken eller aşırdı.
Hırsızı görünce aklı şaşırdı.
Evini barkını sattı bir zaman.
İyi kötü bir iş edindi sonra.
Evlendi çalışıp didindi sonra.
Çoluğa, çocuğa adandı sonra.
Başında ak teller bitti bir zaman.
Ekmeği uğruna sıkardı taşı,
Herkesten sakladı, gözünde yaşı,
Uyanık geçindi, dik idi başı,
Bilmeden zokayı yuttu bir zaman.
Arada dertleri saldı çayıra.
Başına ne gelse yordu hayıra.
Dedi ki halimi Mevlam kayıra.
Acıyı, tasayı attı bir zaman.
Bazen de kalemi kılıca döndü.
Gözlerinden çıkan o ateş söndü.
Yazarak içinde sızısı dindi.
Devlet-i âliye çattı bir zaman.
Kazandı kazandı yetiremedi.
Dünyalık işleri bitiremedi.
Aklını yaşıyla götüremedi.
Kuş gibi çırpınıp öttü bir zaman.
Gün olup kelini kaşıyamadı,
Yılların yükünü taşıyamadı,
Kaşını, gözünü, başı yamadı.
Ufaldı eriyip bitti bir zaman.
Halkın bilmediği bir ozandı o,
Yurdunda her karış yer gezendi o,
Kendince doğruyu hür yazandı o,
Musalla taşına yattı bir zaman.
Ünalan dedi ki; görün ademi.
Yüz yıl yaşayarak alsa da demi.
Gün gelip kalkınca "O sessiz gemi"
Şu dünyadan göçüp yitti bir zaman.
Mehmet Fikret ÜNALAN(Kul Fikret)
15 Kasım 2022 Saat 11.40
Güzelçamlı/Kuşadası
