BENÝMSE ALIN YAZIM YOKUÞLARDA SUSAMAK!

 Hikâye vardýr; gönle dokunur. Hikâye vardýr; hayat dersi verir, mesaj doludur. Aslýnda her olay, her durum ve anlatým biz yaþayanlara ders verir, ders vermelidir. Eðer anlatýlanlardan ders alýnmýyorsa o zaman ölüden bir farkýmýz olabilir mi? Hayat, sadece bizim dar gözlüklerden bakmanýn sonucu deðildir.

Merhum Necip Fazýl üstadýmýz, Sakarya Þiirinde;

“Ýnsan bu su misali kývrým kývrým akar ya

Bir yanda akan benim öbür yanda Sakarya

Su iner yokuþlardan hep basamak basamak

Benimse alýn yazým yokuþlarda susamak” der.

Gerçekten Müslümanlarý olmadýk ayak oyunlarýyla haritadan silmek, dünyadan yok etmek için çaba sarf ettiler, ediyorlar! Tarih sayfalarýna baktýðýmýz zaman her daim Haçlý ve Hilal çatýþmalarýný görüyoruz.

Bedir’de, Uhut’ta, Hendek’te imanlý gönüller, sayýca fazla düþmaný yerle bir etmeyi baþarmýþlardýr.

Pekiyi durdu mu düþmanlar? “Biz yenildik, yeniliyoruz, öyleyse bir daha Müslümanlarla karþý karþýya gelmeyelim” mi dediler? Diyorlar? Hayýr.

Dýþarýdaki düþman belli, ona karþý açýk ve net tedbir alabilirsiniz ama içte olan, rengini belli etmeyen, bizdenmiþ gibi görünüp bizi arkadan hançerleyenlere karþý çok dikkatli olmak zorundayýz.

Þu bir gerçek ki artýk milletimiz zokayý yutmuyor. Bundan böyle kimse Türkiye’ye racon kesemeyecek. Kesmeye çalýþanlar da boyunun ölçüsünü alacak ve alýyor!

Kararlý, istikrarlý, inançlý, azimli, çalýþkan olunca baþarýlamayacak hiçbir þey yoktur. Rabbimiz, böyle insanlarý seviyor, bunlara deðer veriyor.

“Sizin duanýz olmasa rabbim size ne diye deðer versin?” ifadesinin ete kemiðe bürünmüþ þekli hali hazýrdaki Türkiye Devletidir.

Çok güzel söylenmiþ: “Devlet, ebed müddet”, “Ya devlet baþa, ya kuzgun leþe”…zayýf yönetimleri, istikrarsýz, kararsýz idareleri geçmiþte gördük.

Her zaman söylediðim ve dost toplantýlarýnda dile getirdiðim bir söz var; “Bindiðin dalý kesmeyeceksin, Ekmek veren eli ýsýrmayacaksýn, yemek yediðin çanaða pislemeyeceksin…, yaþadýðýn ülkenin kalkýnmasýnda, ilerlemesinde, büyümesinde…  “insaným” diyen herkesin görevi vardýr.

Bundan sonra nereden, nasýl ve ne þekilde gelirse gelsin artýk Türkiye’yi yýkmaya, yok etmeye, sýrtýnda boza piþirmeye, terörle ayaðýna pranga vurmaya, emperyalistlere peþkeþ çekmeye,  örtülü veya açýk, silahlý veya silahsýz darbelere… kimsenin gücü yetmeyecek. Evet Türkiye’de devlet var. Türkiye orta doðuda söz sahibi olmaya, buradaki terör odaklarýný bitirmeye ant içmiþ, karar vermiþ, dik duran bir hükümet var.

Bu Millet; ezelden beri, aç kalmýþ, susuz kalmýþ, yokuþlarda susatýlmýþ… fakat imanýyla, kararlýlýðýyla bütün badirelerden geçmiþtir. Bu devlet ile bu millet ile övünüyorum. Her zaman devletimin yanýnda oldum ve olmaya da devam edeceðim.

Müslüman memlekette hala salyangoz satanlar mevcut. Dine, dini deðerlere, insani hasletlere düþman olan zihniyetler bulunmakta Türkiye’de. Eski “tek parti zulmünü” uygulamaya çalýþan kafalar var ne yazýk! Böyle; tarih bilmez, irfandan nasip almamýþ, özüne yabancý, beynini Batý’ya tapulamýþ kafaya bir kardeþimiz ne güzel cevap vermiþ:

“4-6 yaþ, ortaçaðý kapatan Fatih'in zihniyetidir.

Birileri 4-6 Yaþ Kur'an Kurslarýmýzýn açýlmasýný "ortaçað zihniyetine doðru yol alma" olarak tanýmlamýþ....

Birileri ona söylese; Ortaçað zihniyetini kapatan çocukluðunda dinî eðitimi alan Fatih Sultan Mehmet Han'dýr.

Bu Mankurt, köleleþmiþ kafalar keþke atalarý Fatih Sultan Mehmet'i tanýsalardý,  köhnemiþ Bizans zihniyetini savunmaktan vazgeçerlerdi.

Ýyi bil ki ortaçað zihniyetinin kapýsýna kilit vuran Fatih Sultan Mehmet Han çocukluk eðitimini devrin en büyük alimlerinden Akþemseddin'in manevi terbiyesinde 4 yaþýnda; "Rabbi Yessir vela Tüassir" duasýyla çýktýðý ilim yolculuðunda yüksek manevî eðitimin yanýnda ilerleyen yýllarda Fýkýhta Molla Hüsrev, Tefsirde Molla Gürani, Molla Yegân, Hýzýr Bey Çelebi, kelâmda Hocazâde, Riyâziyye (matematik) de Ali Kuþçu’dan ders alarak devam etmiþtir.

Hem manevi ilimleri hem de Bizans’ýn surlarýný yýkacak fizik ve mühendislik bilimlerini de tahsil ederek Ýstanbul'un fethini gerçekleþtirdi.

Neticede dünya tescil etti ki Ýstanbul'un fethiyle Ortaçað kapandý, Aydýnlýk yeniçaðýn kapýlarý açýldý. Onun içindir ki biz Fatihin yolunda ortaçaðýn gerici karanlýk düþüncesini arkamýzda býraktýk Kur'an'dan ilham alarak manevi ilimlerle birlikte çaðýn fen ve teknolojisini de tahsil eden aydýnlýk yarýnlara yürüyen merhamet medeniyetinin çocuklarýyýz.”

“Veren el olmak”, “Diðergam tavýr sergilemek”, “Empati kurmak”…dilimize girmiþ, uygulandýðý zaman faydasý olan güzel ifadelerimiz var.  Cümleler, kelimeler, deyimler, kavramlar…içi doldurulduðu vakit bir anlam taþýr. Eðer uygulama olmazsa sadece kitaplarda, satýrlarda kalýr.

Rabbimiz; “Niçin yapmadýðýnýzý söylersiniz?” buyurur. Mevlana da: “Ya olduðun gibi görün, ya göründüðün gibi ol” der. Sýcak mekanlarda ahkam kesmek, sýrtýmýz pek olduðu halde bol keseden konuþmak herkesin harcý. Bunun yerine az konuþarak, az yiyerek, az uyuyarak, çokça insanlarla ilgili düþünce geliþtirmek, tefekkür mekanizmamýzý çalýþtýrmak, cemaat þuurunu ayaða kaldýrmak, maðdur, yoksul ve yoksun olanlarýn ellerinden tutmak, onlarýn yarasýna merhem olmak, derdine çareler üretmek…iþte meselenin özü budur.

Merhum Necip Fazýl üstadýmýz þöyle der:

-“Hac, Kabe’den döndükten sonra, namaz, camiden çýktýktan sonra baþlar”.

Evet her birimiz sorumluyuz; sokaðýmýzdan sorumluyuz, caddemizden sorumluyuz, mahallemizden sorumluyuz, köyümüzden, kasabamýzdan, ilçemizden, ilimizden… hülasa tüm insanlardan sorumluyuz. Ýslam’ýn: “Cemaat” anlayýþý, bu güzelliði anlatýr.

Tek baþýna Müslüman yoktur. Müslüman tek baþýna olamaz. Kendine Müslüman ve bencil insanlar, topluma yarar yerine zarar meydana getirir. Benciller yüzünden dünya yangýn yerine döndü. Aymaz tipler sebebiyle toplumda olumsuzluklar arttý.   

Hayat sadece; yemeden, içmeden, gezmeden, zevkten, eðlenceden…ibaret deðil. Hayatýn tadýný; internette, cep telefonlarýnda, sosyal medyada bulamazsýnýz.

“Ben sonsuza kadar kalacaðým, bana kimse bir þey yapamaz, hayat sadece bu dünyadan ibaret…” sözünü kimse söyleyemez. Söyleyemez, çünkü bu sözü edebilmek için ölümlerin olmamasý, hastalýklarýn bizi rahatsýz etmemesi, mezarlarýn bulunmamasý lazým. Halbuki her gün minarelerden; “sala” sesleri duyuyoruz. En yakýnýmýzý kendi ellerimizle mezarlara gömüyoruz. Her mezar taþýnda bizi titreten sözler okuyoruz. Mezarlar bize bir þey söyler.

Dünya kurulduðundan beri bu sistem böyle gelmiþ, böyle gidecek. Ýlahi sistemi kimse deðiþtiremez. Her birimiz, ilahi kanunlar içindeyiz. “ben ilahi kanun falan tanýmam, ilah tanýmam, ilahi olan her þeye karþýyým…” demek, en büyük þaþkýnlýk, en onulmaz bir akýlsýzlýktýr.

Allah’a inanan da ölüyor, inanmayan da. Müslüman da mezara giriyor, Yahudi, Hýristiyan, Mecusi, Ateist, Deist de…demek ki bu dünya fani, yani gelip geçici. Her doðan belli bir süre dünya nimetlerinden yararlanacak, sonunda ölüm köprüsünden geçecek. Ölümsüz köy yoktur. Ölümün uðramadýðý, kapýsýný çalmadýðý hiçbir mekan, ev, insan, toplum… bulunmamaktadýr.

Tahir’ül Mevlevi þöyle der:

“Eli boþ gidilmez gidilen yere,

Rabbim boþ gelmedim suç getirdim,

Dünyalar çekemezken bu aðýr yükü,

Ýki büklüm sýrtýmda pek güç getirdim”.

Gezdiðimiz her þeye ibret nazarlarýyla bakmak, olaylarý ve gördüðümüz her þeyi iyi okumak, hepsinden bir anlam çýkarmalýyýz. “yeryüzünde gezin” derken öylesine gezin, çayca gidin yolca gelin denmiyor. Bastýðýmýz yerlerden ses getirelim. Her þeye ve her yere deðer katalým, etken olalým edilgen deðil. Gündem oluþturalým, gündem olmayalým. Bizi öldürmeye gelen bizde dirilsin. Öyle bir laf edelim ki barýþmaz, onulmaz düþmanýmýz bize dost olsun. Yine öyle bir tavýr sergileyelim ki dostluklarýmýz düþmanlýk ve kindarlýða dönüþmesin.  

Yaþarken ölü gibi olalým. Yani; “Ölmeden önce ölelim”.

Toprak gibi bir hayatý ilke edinelim. “Ben bilirim” demeyelim de, “sen de bilirsin” tavrýný kendimize ilke edinelim. Asla yargýlayýcý, tehdit edici, suçlayýcý, tahakküm edici davranýþta olmayalým. Konuþmalarýmýzda emir kipi ile deðil; “lütfen, rica ederim, istirham ederim, teþekkür ederim…” cümlelerini dilimizden düþürmeyelim.

Yazýmý, bir þiirle noktalamak istiyorum;

Ne Zaman?

Gavurun zihniyeti ölüm saçýyor bize,

Hak dava özlerine vuslatýmýz ne zaman?

Zulüm musluklarýný her an açýyor bize,

Kur'an'ýn sözlerine vuslatýmýz ne zaman?

KAZIM ÖZTÜRK