Tanýdýðým Ünlüler ATÝLLA ÝLHAN


Onunla tanýþmam nasýl oldu? Sað cenah gazetelerde boy gösteren, röportajlar veren bu þair epeydir ilgimi çekiyordu. Üniversitede öðrenciydim. Bu benim ikinci fakültem. Edebiyat merakým beni ilahiyat fakültesinden etmiþti ama edebiyatla ilgimi hiç kesmemiþtim. Hatta serbest meslek icra ederken bile edebi eserler okuyordum. 
Bir anket yapmak düþüncesi doðdu içime, röportaja döndü bu düþünce. Bir sürü soru hazýrlamýþtým 100’ e yakýn. Mukaddime ’nin doðuþ nedenini Ýbn-i Haldun dönemin önemli sayýlan aydýnlarýna yönelik bir anketinin olduðunu öðrendiðim gün aklýma geldi bu düþünce. Ben de sorularý önceden hazýrladým. 
O sýra yayýnlanan bir dergide önemli bir görevde olduðunu öðrendiðim Atilla Ýlhan’ý aradým. Ýlk arayýþým baþarýsýzlýkla sonuçlanmýþ ama telefonunu elde etmeyi baþarmýþtým. Telefon ettim dergi idaresinde buluþtuk. Bir grup halinde oturuyorlardý. Soyadý benimle ayný bir bayan ve þimdi hatýrlayamadýðým birkaç kiþiyle oturuyor, koyu bir sohbete dalmýþlardý. Bir ressamdan bahsediyorlardý. Bu Türk Ressamýn Fransa macerasý söz konusuydu. Erkeklik organlarýnýn resimlerinden bir sergi açmýþ Ressamýmýz. Sergiyi gezen bir gay Fransýz eleþtirmen Ressamý Fransa’ya götürüp orada tanýtmýþ ve meþhur etmiþti. Sanatýn, özellikle Batý sanatýnýn bu derece adileþmesi midemi bulandýrmýþtý. 
Aslýnda yazarýn ‘’Hangi Seks’ adlý kitabýný da yeni okumuþtum ve zaten nefret ettiðim Batýdan büsbütün nefret eder olmuþtum. Hangi Batý zaten saðcý yazarlarda okuduðum yazýlarýn bir benzeriydi ve beni þaþýrtmýþtý. Þiirlerinden Mihrimah ve Sultaný- Yegah’ýný da beðenerek ve ayrýca besteleyerek okuyordum. 
Onun Divan Edebiyatý hakkýndaki görüþlerini de pek beðeniyordum. Þiirlerinden baþka romanlarý ve denemelerini de okumuþtum. Hepsine öðrenci bütçemden ayýrarak para ödedim ve kitaplýðýma katmýþtým. 
Onlarý dinledim sessizce ve biraz da garip karþýlayarak. Bana göre aralarýnda kadýnlarýn bulunduðu yerde bu tür cinsellik konularýna yer olmazdý. Orada sözleþtik ve belirlediðimiz vakitte o zamanlar taksimde bulunan bir kafede buluþtuk. Þair bana orada demlik çay ýsmarladý. Ýçerken sorularýmý sordum. O söyledi ben yazdým Milli gazete baþlýklý deftere. Sorularý azaltmamý, daha basit ve sade hale getirmemi söylemiþti. Ben de istemeye istemeye yaptým. Röportaj onun reklamýna dönüþmüþtü. Kullanýldýðýmý hissettim. O zamanlar adý geçen gazetede muhabirlik yaptýðým halde bu röportajý yayýnlamadým. Çünkü daha o günlerde ayný gazetede baþka biri tarafýndan yayýnlanan röportajla karþýlaþmýþtým. 
O ara sýra kendisiyle görüþen arkadaþlarýmýza röportajýn akýbetini soruyordu. Ben de o ölünce yayýnlarým diyordum. Sonra öldüðünü iþittim ama ben kayýtlarýmý kaybetmiþtim. Hala onlarý bulup yayýnlayacaðýmý umuyorum. Keþke kullanýldýðýmý düþünmeseydim de alýnganlýk yapmasaydým. En azýndan þimdi elimde olurdu. Eserlerini hala okuyorum zaman zaman. Þiirleri baþucu kitabým gibi. Þiirlerindeki cinsellikten hoþlanmýyorum. Okulda derslere götürüp getirdiðim halde öðrencilere okurken seçme yapmak zorunda olduðum þairlerden biri o. Cemal Süreya gibi sevdiði ama bu tarz þiirlerini öðrencilerime okumaktan utandýðým bir þair o.

Ahmet Kemal