Kumdan kirecten duvarlara civiyle kazinip sureti ciziliyorsa askin
Islenmis cinayet gibi
Kalaslar sirtinda dünyanin bozuk binasini önceden pilanlayarak
Daglari baglari görünmez kilan cam kürelerden ve beton kabuslardan
Sipsivri
Bücür
Bodur
Fodul
Agirligini gizleyip sindirecek hic bir cukur gedik birakmamis ezik büzüklügün
Kaynagi tükenmis kökleri sökülmüs dikilip duran sicilsizlige
Karsidan karsiya duran yürüyen kavsaklar gölgeler yollar caddeler dolusu
Tasiyici tüketicisi insaat amelesidir kesin..
Ufak tefek iri yari kadin erkek evde yolda yayan yapildak
Garlar dükkanlar magazalar pavyonar galeriler oteller dükkanlar
Oyalayip avutan ayni tezgaha düsmüs ayri gayri müstakilden ibaret
Henüz cami cercevesi yok , günden dünyadan yoksun
Her madde sarmasiklarla yapilmis  insan numunesine tuhafiye
Kokusuz renksiz etrafi saran diken tellerine benzeyen
Radyonun dagin telefonun icinde arkasinda ve ötesindeki
Azap meyveleri avluya sokaga dökülen agaclar altinda kapilar önünde
Ugrayip savusan yaz sicakliklari caginda
Seslere karisip zamana yayilan kimi vasifsiz tören kimi yoksul ceyiz
Kimi sade hüzün, tesellisiz müjde safkan sefalet..
Duvarlara camlara duraklara sessiz sinik donuk sönük
Tüm süpheleri üstüne ceken kahirda kuskuda  tel tel
Didik didik , parca bölük
Dünyaya tenesir insanliga yan cizik
Kimi gezgin kum tanesi kendi cölünde elalemler coraginda
Kimi elden ele ezilmis solmus irgat yövmiyesi ve mektuplar cigligi
Soyu tükenmis nesli kitlik kiyamet , pasta kirde süslenip tozlanan
Yalnizla veya herkesle
Vekaletini üstlendigi kimsesizligin bir baskasi kilifindan
Köprünün altindan üstünden oluuuuk oluk
Akip gidiyor insanlar
 
Seyfi Karaca……Kasim / 22