Gezerim karanlık sokakta
Gecenin zemheri buzunda
Titrer baştan başa soğukta
Bitmez cadde uzunluğunda
Bakarım sessiz kalmış yana
Düşerim boşluk denen o ana
Anlamsız kalan anlam mana
Bilinmez bir adsız ardında
Zaman tünelinde görünmez
Huzurun kör beni görmez
Buna ise yaşamak denmez
Sabrı zorlar katlanıyorum
Misafirim bu yalan handa
Kimse kalmaz koca cihanda
Zorlasa da beni iki yanda
Yaşamak umutur yarına