Online Üye
Online Ziyaretçi
Kömür Madenlerinde
Kara elmasa varmak için indiler
Kara bir kefen giydiler
Onların emek boyalı ellerinden
Bilmem kaç öğün yemek yediler
Kimler kimler...
Bir gece vakti, yavrularına
Yetim kaldı deyiverdiler
Ah dediler eyvah dediler
Yeryüzünün de derininde
Kim bilir ne işittiler
Onlar aydınlığı bilmediler
Güneşe el uzatamadılar
Köhne karanlıklarda dar vakitlerde
Şöyle serilip uzanamadılar
Vatan dediler yer altına
Yurt bellediler
Umutlarını ter döktüler
Yıkandılar gizlice
İsli sularda
Demediler bilinsin değerimiz
Usul usul islendiler
Kimi kalpsizlere göre de pislendiler
Yediler kara somun
Kazma vurdu adım adım
Belki de hislendiler
K/ömür madenlerinde
Biz görmedik duymadık
Belki de unuttuk anımsamadık
Keşke böyle hatırlamasaydık
Onlar sonsuzluk trenine bindiler
Beklerken kimileri
Hem de küçük elleri