Zamanın döngüsünde 

Can çekiştirip duruyorum 

Ay ışığı yavaş yavaş ışıltında kayboluyor 

Hüzün tam demini almışken

Yüreğim gibi saatlerde her gece 11:11’de duruyor. 


Ömrüm kör bıçaklarla dilim dilim doğranırken 

aŞkına mahkum, çocuksu ruhum 

Yüreğine bıçak saplanmış gibi acı içersinde 

Bir gecede büyüyüp ölüyor… 


Düş bahçelerim sararıp soluyor 

Eylülün son gecelerinde soğuktan 

Tepeden tırnağa silinip yok oluyorum. 

Sanki bir daha hiç atmayacakmış gibi yüreğim, 

Saatle birlikte her gece 11:11’de duruyor… 


ndundar

( Hüzün Demini Almışken başlıklı yazı n dündar tarafından 28.09.2022 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.