HADİ
SÜMEYRA
Sesi kısılmış harflerinin,
Dudakların
mühür kokuyor.
Bulutların
kolları sarmış tenini,
Sen
ki hüzün hırkasını giymişsin.
Bakma
öyle Sümeyra,
Benim
sevdam ne ki,
Kuşlar
bile göğümde kanat silkiyor,
Harlı
yangınlar geziniyor sinemde,
Suskun
gözlerim konaklıyor yüreğimde.
Dilim
yanlış alfabeyi zikrediyor Sümeyra,
Yolumda
küflü düşlerim,
Ayağı
aksıyor kollarımda saatlerin.
Sen
beni affet Sümeyra,
Ben
vaktin gırtlağında kulaç atıyorum,
Çizgili
defterlerim kin dolu bakışlarıma,
Kötürüm
kalemim, ağıtları uykuda,
Şimdi
ben deniz altında,
Yosunları
çapalayıp, inciler arıyorum Sümeyra.
Eyi
misin diyorlar,
Gökyüzü
gibi gürleyen kalbimi,
Yine
göklere uçuruyorum diyorum.
Başkentimin
ellerini ovuşturuyorum bu aralar,
Ayaz
yemiş ahvali,
Kokmuyor
bahar gibi.
Yabani
otlar gülerken yüzüme,
Ocağımın
çiçekleri dargın bakıyor.
Tenime
kanlı mızraklar batıyor,
Ve
ben patikalarda yanık yemenilerle,
Güneşimi
arıyorum Sümeyra.
Gün
çoktan bitti,
Yörüngemin
kıblesi yine şaştı,
Sen
pastırma hayallerini okşarken,
Ben
her nefeste ölüyorum Sümeyra.
Bilmesinler
beni, görmedik desinler,
Azap
yüklü gerdanımla,
Akik
taşlarına basarak giderim.
Sen
bağdaş kur gölgeme,
Yutkunduğumuz
yerden başlayalım Sümeyra.