GÖLGESİZİM
Güneş ne zaman vursa yüzüme
Dönüp ardıma bakarım gölgeme
Bir karartı görme umudu ile
Gözlerim okyanus misali
Coşkun ve mahsun döner geriye
Sonra anlarım ki
Kalbi Yarım olanın gölgesi de olmazmış
Gölgesizim
Gölgem olurmusun?
Gönül defterim iki sayfadır benim
İlkine iki satır yazdırdı kaderim
İkinci de sen oldun kalemim
Bütün sayfam sen'le doldu
Ve böylece kapandı defterim
Şimdi bildim ki
Seveni olmayanın ömrü de olmazmış
Ömürsüzüm
Ömrüm olurmusun?
Kırk yama hırka ile yaşadım bu zamana dek
Alın terinden başkasını haram bilerek
Sen bilmesen de seni severek
Arayıp durmuşum kendimden habersiz
Sonra gördüm ki
Ölüymüşüm meğer kefensiz
Mezar/sızım
Mezarım olurmusun?