Terk edilmiþ düþlerden ördüm bu þiiri, nazenin müridiydim madem sevginin ve düþtüm yola baþým düþmeden yana tamamlamalýydým yolculuðumu…

Günler unutkan.

Sözcükler asil bazen duraðan.

Gökteki b/eþiðim içimde binlerce vaveyla ve hasret.

Hasat zamaný gelmedi henüz ömrün ve aralýksýz ekin yapýyorum:

Þiir gibi masal gibi, bir eklenti benimki yaþadýðým hayata.

Hataya düþtüðümün ertesi yeni bir hatanýn basamaklarýný týrmanýyorum ne de olsa insanlara duyduðum sevgi ve güven hýz kesmedi.

Bazen tükeniyorum.

Bazen türetiyorum: misal mi?

Bir þiiri kýblem bildiðim, bir hikâyeyi öznem ve yazarak büyüyen bir dünya benimki üstelik dünden beri yakamdan düþmeyen engin hayal gücüm.

Fýtratý þaþkýn günün geceyle izdivacý henüz gerçekleþmedi bense nikâh þahidiyim evrenin ve de saðdýcý aþkýn ve soldan saða saydýðým bazen solumun yandýðý bazen solduðum bazense…

Ah, itiraf edemem ben bu aþký imla hatasý bildim üstelik aþký bir ömür sandým ki sandým ki:

Aþ erdiðimdi aþk.

Lafügüzaf.

Aþikâr aþk ile baktým dünyaya.

Yanýldým ve de:

Oh, ne ala.

Yetmedi lakin bilemedim de aþkýn bir yitim olduðunu ve iþte kayýplardan elde ettim ben en büyük kazanýmý.

Devasa bir fanustu madem içinde yaþadýðým, ne malum içimde yaþatmadýðým?

Yaslý ve yaþlý inkârý yeryüzünün bense kanatlarýma her diktiðimde þiiri.

Lütfedendi Rabbim rükû ettiðim her an.

Nazenindi kalemim bazen kalender meþrebi ömrün bazen kalaylandýðým bazen kaykýldýðým bazen…

Yok iþte izahý yokluðun ve hiçliðimi tescilledi evren ne zamanki insanlar varlýðýmýn farkýna varacak…

Ümidim kalmasa da farazi bir mutluluk addedilen olup biten.

Un ufak edilmiþ kayalar.

Ulu orta yaþanan aþklar.

Kýyýsýndan döndüðüm kim bilir kaçýncý felaketti Hýzýr’ýn yetiþtiði bazen tarih verdiðim Kara Melek ki; o bile artýk kale almýyor beni bense günbegün kaleme alýyorum içimden geçenleri hele ki o dýþ ses yok mu: nasýl da baskýn ve illa ki imha ediyorum karanlýðý ve gürültüyü.

Soytarý bir düþ’ tün nasýl ki sözcüklerin bekasýnda saklýydý aþk ve hatýrþinas duygular…

Ah, tükenmezin meali tükettiðim binlerce cümle ve þiir.

Bir turkuaz idi içimde saklý matem bazense martaval okuyan iblis ve müritleri.

Sayacý kýrýk artýk düzenin ve seyyah gölgeler el mi verir insana?

Ve insan olmanýn meali tükettiðim nefes türettiðim nice his ve iþte yüreðin endamlý yolculuðu göðe kanat açan bir buluttan da ak aþkýn endamýnda çeliþen duygular ve özlemin derdest kimliði.

Çok oldu buralardan geçmediðim.

Çok oldu insanlarýn burnundan soluduðu.

Tutuklu nutkum bir avazda erteledi ölümü belki de alametifarikasýydým sýrlarýn ve sözcüklerin ve taban tepinen rüzgâr aþkla ortak dili tutturmuþken…