Dolup taşarım yine bugün
Benliğim benden olmuş sürgün
Umudun adı sır belki bir gün
Düşerken takvim yaprakları
Zaman çalarken bu ömrümü
Aşılmaz zor bir duvar örümü
Rotası kırık dökük köprümü
Bilmeden dökerim yaprakları
Sokaklar sonbahar mevsimi
Sustura bilsem bir nefsimi
Tazeler umut hevesimi
Yeşil olur tüm yaprakları