Yalnýzlýðýn ikramýydý þiir…

Tükenen zamanýn türettiði bir duygu seli adeta ve verilmiþ muhtýrasý günün, gece sözlerinde asýlý iken aþka sadýk bir Külkedisi.

Hüzün bohçasý her öðün dolan.

Hazan rüzgârý ömrün þatafatlý yalnýzlýðý ile g/izlenen.

Ah, o dilbaz rüzgâr karambole giden mutluluðun niþanesi ve soluksuz bir arayýþ.

Canhýraþ yüreðin kýblesi, sedeften gülücükler asýlý göðün kancasýnda.

Maviden mintaný gecenin delip deþen gözleri yalnýzlýðýn.

Þimdi bütünleþtiði kadar þair þehre cübbesini giydirdi ve düþtü yola…

Ah, o seyyah izdivacý þairin körüklü sözcükleriyle ve bir ömür kendiyle cebelleþtiði kadar cebelleþmedi hiç kimseyle ne de þiirle.

Hüzündü þairin nesri.

Þair idi þehrin ölü nefsi.

Hazandý sürat motoruna bindiði ve günlerini mevsimlere b/öldüðü.

Kare kodu hayatýn ve düþ öbekleri.

Bir resitale davet edildi þair ve serenadý ile eþlik etti.

Gün kapýþtý sözcüklerle ama güneþ batmadan yazmaya giriþmedi þair ama bu da yetmedi:

Kapris yapandý kalem bir punduna getirip istirahate çekilmenin yollarýný arýyordu ve ölü taklidi yaptý ama þair kanmadý çünkü ölen kalem deðil günbegün büyüyen yaralarý ile kalbiydi.

Kalbiydi tutuþan.

Kalbiydi mantýðýna rest çektiði.

Yaþlý deðildi þair bilakis yaþýndan çektiði deðil dünde saklý neþesiyle saklý tuttuðu efkârýn zýt kutuplar nezdinde birbirini çektiði nasýl da nasýl da aþikârdý.

Minnet etmediði bir Allah’ýn kulu.

Mütereddit sözcükler bahþetmedi bilakis yüreðiyle ve coþkusuyla yazmaktaydý.

Cüret ettiði sadece deðiþmezi adýna bozuk düzenin.

Cüssesi neydi ayný zamanda?

Aymazlýðýnda dünyanýn ayna tutan kalemi içine.

Avurtlarý çöktü sonra göðün.

Sonra denizler çekildi ve kurudu dere yataklarý oysaki dereyi görmeden paçalarýný sývamýþtý kalemin ve emi büyük yerdendi madem…

Matemiyle örtüþen kalemin kulaðýna fýsýldadýðýný Saðýr Sultan dahi duymuþken ve kimse þairi duymazdan gelen sönmedi coþkusu sönmedi gözlerindeki Ýlahi Iþýk:

Baktýðý her yerde herkeste Rabbine vakýftý bir o kadar metanetli nihayetinde kalem yola geldi ve yoldan çýkan kimse üstüne alýnmadan ve bir Allah’ýn kulundan dahi korkmadan yolunu adýmlamaya devam etti edecekti de.

Katsayýsý hüzün olan sözcükleri tek tek b/öldü ve ekledi yüreðini bazen geri durdu ama mücadelesini sürdürmeye kararlýydý yeter ki Rabbi terk etmesin þairi ve biliyordu da etmeyeceðini ve tüm sevgisini Rabbine ithaf etti mademki vakti vardý ve de bir yüreði ve kalemi elbet reþit kýlýnacaktý sözcükleri ara vermeden yazýp sevdikçe þair…