Online Üye
Online Ziyaretçi
Vedası Devası Geçmiş Mektupların 1
Uzun yıllar oldu açmıyordum sandığın içinde karanlığıyla kalan, bu vedası olmayan devası olmayan mektuplarının kapağını. Giderken yazmamıştın gittikten sonra yazmıştın, okumaya elim varmadı kırılmış kalbimle okumadım attım kendi haliyle kendi karanlığına. Şimdide okumayacağım okumaya değer olsa gitmeden önce bana söylerdin söyleyemediklerini, mektupla uzaklarda içindeki hasretin boğucu havasıyla beni boğmak için uzaklarda yazmazdın. Gönül yamaçlarımda çiçekler açardı akasyalar söğütler yemyeşil yeşerirdi, şimdi çöle döndü, nasıl bu hale getiren birisinin mektubu okunur ki? İçinde pişmanlıkların olsa da, artık onlar okunmayacak mektupların olarak bende kaldı ve bir daha hiç okunmayacak.
Mehmet Aluç