Yadsýyamam yaz gecesi baþýma yaðan karý.

Yadsýyamam aydýnlýk göðün altýnda ahmakýslatana yakalandýðýmý.

Yadsýyamam ben yalnýzlýðý ve melun mahzun yaþarken içine düþtüðüm aþký: aþikâr yýllar hýzla geçmekte ve kalem divane gibi bir sözcükten diðerine sekmekte.

Hala dünkü çocuðum ve benim pelüþ oyuncaklarým.

Lahzasýnda tedirgin duygularýn yanýk kokan sözcüklerse efkârýmý sözüm ona daðýttýðým.

Ýnindeyim yalnýzlýðýn ve indinde rahmetin.

Kolay kolay sevmez kimi insan ama kolayca kaptýrýr yüreðini.

Defansý ömrün ve kümülatif duygular.

Ben bir t-cetveliyim.

Ben racon kesen bir bütçe analiziyim.

Saðým solum rakam, saðdýcým mürekkep solumdaki yangýný besliyorum yaþlarýmla illa ki yatýya kalan yasý da eþlik eden güneþin batmasýndan saatler sonra uzanýyorum ruh denen örtüye belki de üstünü örttüðüm duygulardýr beni mecnun yapan ve sýfatlardan namlar örüyor insanlar ama ben sadece ismimle anýlmak istiyorum ve insanlar buna kolay kolay izin vermiyor.

Ýzindeyim huzurun ki çoktan göç etmiþ bu diyardan.

Gizindeyim benliðin ki bilek gücü filan da deðilmiþ yaþamak.

Hüzün bir rota.

Hüzün bir nota.

Haþmetli bir saðanak iken döngüde mahsur kalmak bu olsa gerek.

Hizaya gelmiyor duygular: illa ki alçalýp yükseliyor sesi bense perde çekiyorum yürek denen iklime derken korniþler yerinden sökülüyor ve içeri hüzün yaðýyor.

Gözlerime baksan anlarsýn belki de bu yüzden kaçýrýyorsun gözlerini benden.

Kaç beden büyükse acýlar asla geri dönümü olmayan ve deðiþ tokuþ da yapamýyorum çünkü zaman aþýmýna uðradý nerede ise her þey ve herkes.

Herkes olmayý deniyorum olmuyor.

Herkes benim gibi olmaya öykünüyor asla tasvip etmiyorum.

Ki bana mý düþtü kimin ne yapacaðý?

Ben sadece duvardaki çatlaðým.

Ya da duvar dibi saksýsý bol sudan çürümüþ iken yapraklarým ama köküme de pek bir sadýðým bu yüzden azat edemiyorum kendimi o saksýdan ve cennet belliyorum bir avuç topraðý:

Ah, ben! Topraktan geldim toprak olacaðým herkes gibi.

Neyse.

Konumuz bu deðil aslýnda bir konumuz da yok fazlasýyla konuyla iþtigal ve kasýtsýz severken konuþmayý ve yazmayý ukala filan da addetmesin hani beni hiç kimse ama söylemeden geçemeyeceðim:

Bu günlere gelmek asla kolay olmadý.

Kendimi bildim bileli öðrenciyim hatta öðretmenlik yaparken bile adeta sýnýfýn demir baþý bir öðrenci vasfýyla sevdi benim öðrencilerim ve ben de onlarý sevdim.

Zaten baþýma gelen hep de bu:

Sevgi.

Mehter marþýyla bir ileri iki gittiðim.

Soluksuz kaldýðým maratonlar.

Sabit bir iþim hatta birçok iþim varken bile gidip de girdim bilmem kaç bankanýn uzman yardýmcýlýðý sýnavlarýna elbet sonunda aklýmý kaybettim banka koridorlarýnda.

Adý üstünde banka!

Ne iþi olur ki insanlarýn banka denen ortamda cennetle?

Hep yanlýþ yerlerde bulundum ya da yanlýþ olan bendim iyi de insanlar parmaklarý ile gösterirlerdi beni.

Sayfalarca döktürdüðüm nice CV.

Eklentisi bilmem kaç kurs ve diploma þu bu.

Bense onu aradým bir ömür yani beni bana sunacak bir üçüncü kiþiyi.

Ýkiye varmadan ne iþi olur ki insanýn üçüncü ile?

Göç mevsimimse biteviye eþlik eden:

Aklýmda tek olan: kaçmalýyým buralardan firar etmeliyim buralardan ve kimsenin beni bulmayacaðý kimsenin beni bilmediði bir yere gitmeliyim ki bunu da yaptým.

Resmen inzivada geçti hayatýmýn çoðu ama sýðýnaðým dýþ güçler tarafýndan bombalandý ve terk ettim bulunduðum nice mekâný.

Gel gör ki dertler bitmedi elbet sorun bendeymiþ bir de demez miyim?

Ah, iþte buldum kendimi.

Ne münasebet ki ben kendimi asýl o zor zamanlarda yitirdim öyle ki insanlar kuyruða girdi ve bir bir terk etti beni tüm sevdiklerim.

Her anlamda terk edildim: hem fiziken hem de manevi anlamda.

Asýl terk etmesi gereken meðer benmiþim: o da kendimi.

Gel gör ki bunu da baþaramadým ve sabahýna kaldýðým yerden devam ettim ve anladým kimin beni asla terk etmeyeceðini.

Allah var gam yok.

Bir o kadar insanlar var gam çok.

Lakin insansýz da yaþanmýyor bu cihanda ve beni üzen kim olursa olsun ona milyon kere þans vermiþken insanlar bana bir þansý vermekte dahi zorlanýrken…

Yine de yaþamak güzel sevmek güzel.

Ama ben en çok Rabbimi seviyorum zaten gerisi geliyor da ve umarým bir gün O’nun beni sevdiði kadar seveceðim kendimi ki ben bunu defalarca baþardým geçmiþ zamanda elbet O’nun izniyle bense illa ki O’nun izinden giderken…