Online Üye
Online Ziyaretçi
HİKÂYE-İ AŞK 5
Hangi kentte ne kenti bu
Bela diyarından sonra
Gelen güvenlik kenti
Sis dedi ey amnofis
Yırtıl ve çekil
Şair Tevfik Fikretin Sis’i
Ansızın göründü
Boğazın sularında
Çıktı karşısına
Bir koca göbekli adam
Attı elini çevirdi siyaha bembeyaz sisi
Boyadı etrafı. Bu Yahya kemal’di
Aşk şaşıradursun iki şair arasında
Sis açıladursun dev bitirdi işi
Kalktı dev adımlarla bir çırpıda
Sarktı karşıya
‘
Hımm’ dedi’ ne güzel bu
Ne güzel entarisi var
Elbisesi melbisesi
Mimarisi hendesesi
Rabbim yaratmış ne güzel
Güzelliğe bir timsal’
‘Gel’ dedi o güzele
İndi o minareden
Verdi elini ona
İndirdi aşağı
Tuttu çeviri onu
Baş aşağı
Anlat dedi, anlattı o
Ballat dedi, ballattı o
Farkına varmadı hiçbir şeyin
Mesela dünyanın tersine döndüğünü
O yerden öyle değişik gözüktüğünü
Ona öyle neden başka göründüğünü
Aşk şaştı bu işe
Aklı karıştı. ‘Aman’ dedi
Bir çığlık attı, kendini
Kayalıklardan kente fırlattı
Kısa bir an çok kısa
Bir sineğin burnu ne kadar
Bir devenin hörgücüne gitti geldi gitti geldi
Dünyanın bir ucundan bir ucuna
Kekeledi mekeledi
Bir iki yutkundu sonra
Ses vermek istedi
Ses dedi sonra ses ses ses
Dedi yok yok yok
‘Allah kahretsin’ dedi ‘Nerde
Nutkum mu tutuldu yoksa’
Bir yıl sürdü bu sanki
Bin yıl gibi bir yıldı sanki
Geceden uzak bir tereddüttü
Bir yutkundu bir yutkundu
Dediler; ’ Bu delirecek şimdi’
Aklı başından gitti
Sustu aşk o an baktı
Başını kaldırıp Leonardo da Vinci
Bırakmış işini gücünü
Başlamış gökyüzünde yepyeni bir tablo yapmaya
Ama ne tablo La jakond mu desem Mona Liza mı yoksa ressamın âşık olduğu
Genç model resmini yaparken evet gerçekten
O bu
Hani şu hem ağlayıp hem gülen
Evet, o ta kendisi
Şimdi gülüyor olan bitene
Ağlıyor da bir yandan
Aman yarabbim aman
Dur hele
Sıra bize de gele
Biz de yapalım o mahut güzelin resmini
Şiirin alınlığına
Resmedelim sevgilinin portresini
Adını kanla yazarak altına
Binip rüzgârdan atımıza
Mesafeleri katledelim
Sonra alıp elimize
Yıldızlardan bir kandil
Tozu dumana katalım
Mona Liza da gülecek o zaman bu işe
Ve artık hiç mi hiçbir kez ağlamayacak belki
Belki inanmayacaksınız ama
Doğru bu söylediklerim
Mona Liza bile unutarak o efsaneli şöhretini
Kıracak altından çerçevesini
Ve bırakacak yerini
Sevgilimin şöhretine
Ve şair Nazım Hikmet
Kıracak kalemini
Kırdı işte
Ama bunca eserler içinde
En soylu uzun boylu
Bir sürü destanları
Anlı şanlı kucaklayarak
Bu kalıba koydu ve hüsnü aşk
Tarihe mal oldu artık
Yenilgisini aratmayacak denli iyi
Ve güzel olduğunu bile bile
‘Ama bu çağ da yazılmalı’ dedi Üstad
‘Bir yeni hikâye-i aşk’
Şiiri Değe