15 TEMMUZDAN BÝR  GÜN  ÖNCESÝ- 15  TEMMUZ  VE 15  TEMMUZDAN  1  GÜN  SONRASI. TAM  ÜÇ  GÜN  ÜÇ  GECE...

Sizler  bu  satýrlarý  okuduðunuzda  15  Temmuz’un  bir  gün  öncesini  yani  14  Temmuzu  yaþýyor  olacaðýz ve  eminim  baþlýðý  gördüðünüzde  15  Temmuz  2016  hain  darbe  giriþimiyle  ilgili  bir  yazý  zannedeceksiniz.

Aslýnda bugün  15  Temmuz  hain  darbe  giriþiminin  altýncý  yýl  dönümünde konum  bu  darbe  giriþimi olabilirdi  ama  beni  bilirsiniz  herkesin  yazdýðýný  yazmaktan pek  hoþlanmam. Bugün ve  yarýn   15  Temmuz  2016   hain  darbe  giriþimiyle  ilgili  pek  çok  kalemden  pek  çok  yazý  ve  þiir  çýkacaktýr  eminim. O halde gelin  benim  kalemimden de  en  az  15  Temmuz hain  darbe  giriþimi  kadar  unutmamamýz  gereken  14  Temmuz  Katliamýný  okuyalým.

Evet... Özbeöz  kardeþlerimiz  olan Türkmenler I. Dünya  Savaþýndan  sonra bugünkü  Irak  topraklarýnda,kurulduðu  günden  bu  güne kadar  asla  gerçek  manada  baðýmsýz  bir  devlet  olamayan  kukla bir  devletin  hakimiyeti altýnda yaþamak  zorunda  kaldýlar.  (Aslýnda  Irak  Devletinin  tasmasýný  ellerinde  tutanlarýn  hakimiyeti altýnda  yaþýyorlardý.) Ancak  bu  kozmopolit  ve  kukla  devleti  oluþturanlar  sadece  Araplar  deðildi.  Araplarýn  yaný  sýra  Kürtler, Türkmenler, Farîsîler           ( Ýranlýlar ) ve hatta  az  da olsa Ermeni  gibi  toplumlar  da  vardý. Dini inanç  olarak da neredeyse aklýnýza  gelebilecek  her  türlü  inanç  mevcuttu.

Sýnýrlarý  ve  bayraðý  Ýngiliz  Casuslarý  Lawrence,  Getrude Bell, Sir  Percy  Cox, John Philby(  Þeyh Abdullah )  ve Fransýz  General Mac  Mahon tarafýndan  belirlenmiþ  olan  bu  saçasapan  devlette  Türkmen  kardeþlerimiz  defalarca  katliama  uðradý.  Mesela 1924, 1939, 1946, 1954, 1959, 1970, 1980, 1991, 2003, 2004, 2005 ve 2006  yýllarý  hep  Türkmenlerin  katliama  uðradýklarý  yýllardý.  Ancak  bu  katliamlardan  14  Temmuz  1959’da  yaþananýný  diðerlerinin  hepsinden  farklýydý  zira  14 Temmuz  1959  Katliamý  hem  çok  kahpece  hem  de diðerlerinden  çok daha  vahþice  gerçekleþtirilen  bir  katliam  olmuþtu.

Aslýnda  her  þey  bir  darbe  ile  baþlamýþtý. 

14  Temmuz 1958’de Irak’ta Abdüsselam  Arif  ve  Abdülkerim  Kasým  adlý  iki  subayýn  liderliðinde  yapýlan  devrim  sonrasýnda  Irak  Kralý II. Faysal,  Baþbakan Nuri  es Said  ve kral  naibi ( Ayný  zamanda  II. Faysal’ýn  kuzeni.. ) Abdülillah  baþta  olmak  üzere  pek  çok devlet  ileri gelenleri  feci  þekilde  öldürülmüþ  ve  böylece  1921’den beri  süregelen  Haþimi  Krallýðýna  son  verilerek  Irak’ta  sözde  Cumhuriyet  yönetimine  geçilmiþti.

Cumhuriyet  demek   hürriyet  demekti. Demokrasi  demekti.  Barýþ  içinde  kardeþçe  yaþamak  demekti.  Daha  doðrusu  öyle  olmalýydý.  O  sebeple  de  Irak’taki  bu  rejim  deðiþikliði  Türkmenler  tarafýndan  sevinçle  karþýlandý.  Nitekim  darbe  liderleri de  Irak’a  bundan  böyle  demokrasinin  ve  yaþayan  tüm  toplumlar  için  eþitliðin  geleceðini  sýk  sýk  ifade  ediyorlardý.

Türkmenlerin  ilk  etapta  göremedikleri  ya  da  hissedemedikleri  þey  ise  aslýnda  Irak’ýn, Ýngiliz  kucaðýndan  kalkýp  Rus  kucaðýna  oturmasýydý.  Evet... Yeni  Irak  yönetimi  yýllardýr  oturduklarý  Ýngiliz’in  kucaðýndan  kalkmýþ  þimdi  Rus  kucaðýna  oturmuþtu.  Rusya  perde  arkasýndan  süflörlük  yapýyor, Irak’ýn  yeni  yöneticileri  de  onlar  ne  diyorsa  onu  yapýyorlardý.

Bu  sözde  özgürlük  ortamý  içinde  krala  muhalif  olup  da  yurt  dýþýna  kaçmýþ  olanlar  hep  affedilmiþlerdi  ki  bunlarýn  baþýnda  Molla  Mustafa Barzani þerefsizi gelmekteydi. 

Mustafa  Barzani, 11  yýl  sürgün  yaþadýðý  Moskova’dan  Irak’a döndüðünde  krallar  gibi  karþýlandý.  Sonrasýnda  24  Haziran  1958’de  Süleymaniye’ye  geçti  ve  bu  tarihten  sonra  Türkmenler  kendilerini  çok  kara  günlerin  beklediðini  anladýlar.  Çünkü  tam  bir  Rus  köpeði  olan  Mustafa  Barzani,  emrindeki  Kürtleri  Türkmenlere  saldýrtýyordu  her  yerde ve  her  ortamda. 

Bu  arada tam  baðýmsýzlýktan  yana  olan  Abdüsselam  Arif’i  etkisiz  hale  getiren  Abdülkerim  Kasým  ülkeyi  tamamen  Irak  Komünist  Partisi hakimiyetine  sokmuþtu  ki  bu  durum  sadece  Türkmenler  için  deðil  ayný  zamanda komünizm  karþýtý  Araplar  için  de  kabullenilecek  bir  durum  deðildi.  O  yüzden de yeni  yönetim  baþa  geçeli  daha  bir  sene  bile  olmamasýna  raðmen  yer  yer  isyanlar  baþlamýþtý.

Ancak... Ýsyanlarý  baþlatan  ya  da  isyanlarýn  ele  baþýlarý  Türkmenler  olmadýðý  halde  kabak  Türkmenlerin  baþýnda  patlýyor  ve  özellikle  Mustafa  Barzani’nin  köpekleri  Türkmenleri  fazlasýyla taciz  ediyorlardý. Bu  arada  tabii  ki  Irak  yönetiminin  de  Türkmen  dostu  Ýkinci Tümen Komutaný Tuðgeneral Nazým’ý görevinden alýp   yerine komünist yanlýsý Tuðgeneral Davud el- Cenabî’yi  getirmesi,  gelecekte  Türkmenleri çok  kötü  günlerin  beklediðinin  iþaretleriydi.

Her  þeye  ve  uðradýklarý  tüm  hakaretlere, aþaðýlanmalara   ve  zulümlere  raðmen  Türkmenler  yine  de  bu  Cumhuriyet (!)  yönetiminden  umutlarýný  kesmemiþlerdi  ve  Iraktaki  diðer  gruplar  gibi  onlar  da  Cumhuriyetin  kuruluþunun  1. Yýldönüünü  kutlayacaklardý  14  Temmuz  1959’da.. Nitekim  14  Temmuz’a doðru  Türkmenlere  karþý  uygulanan  baský  ve  zulüm  bayaðý  bayaðý  azalmýþtý.  Bu, gelecek  güzel  günlerin  habercisi  olabilirdi (!)

Türkmenler  maalesef  14 Temmuz  1959’a  kadar silahlý  militan  Kürt  gruplarýnýn  gizliden  gizliye  Kerkük’e  sokulduðunun  ve  çok  sinsi  bir  katliam  için  hazýrlýk yaptýklarýnýn  farkýna  varamadýlar.  Hoþ  varsalardý  da  yapabilecekleri  fazla  bir  þey  yoktu,  zira  evlerindeki  ekmek  býçaklarý  bile  ‘’ Evinde  silah  bulunduruyor.’’  Diye  ellerinden  alýnmýþ  ve  hane  reisleri  hapse  atýlmýþtý.

ÞÝMDÝ YÜREÐÝNÝZ  KALDIRABÝLÝRSE  TÜRKMENLERE  YAPILAN  VAHÞETÝ  OKUYACAKSINIZ.

14 Temmuz 1959 günü geldiðinde, þehir(  Kerkük’ten  bahsediyoruz.)  yüze yakýn zafer taký ile süslenmiþti. O gün yapýlacak þenlik ve törenler için þehir, âdeta büyük bir bayram hazýrlýðý yaþamýþtý. Günlerce süren bu hazýrlýklar tamamlanmýþ, çoluk-çocuk, küçük-büyük, kadýn-erkek bütün þehir halký millî kýyafetler içinde, kutlama töreninin baþlamasýný bekliyordu.

Türkmenlerin bürokrat ve meslek sendikalarý mensuplarýndan oluþan doktorlar, avukatlar, öðretmenler, memurlar ve iþçiler, hazýrlýk komitesinin düzenlediði resmî geçide katýlacaktý. Resmî geçidin dýþýnda, Türkmen vatandaþlardan meydana gelen esnaf birlikleri, gençlik kesimleri ve öðrenciler, resmî geçidi zenginleþtirmek için halk gösterileri hazýrlamýþlardý.   

Kavurucu sýcaklarýn biraz azalmasý üzerine, akþam saat 18.00’den itibaren halk cadde ve sokaklarý doldurmaya baþladý. Resmî yürüyüþe katýlanlar, Kerkük’ün Eski Yakasý’ndaki Büyük Çarþý’nýn giriþ noktasýnda bulunan ve Atlas Caddesi’ne baðlanan köprüye doðru geçmeðe hazýr hale gelmiþlerdi.

Giyilen rengârenk millî kýyafetlerle halk, bayram sevinci içerisinde türküler söylüyor, millî oyunlar oynuyordu. Saat 19.00’da ise, resmî geçit baþladý. Diðer yandan Resmî geçidin ön sýralarýnda yer alan resmî kiþiler arasýnda Belediye Baþkaný Maruf Berzenci ve komünist olan resmî ve sivil kadrolarý ile Ýleri Gençlik, Barýþ Severler, Devrimci Öðretmenler ve Halk Mukavemet Teþkilâtý gibi komünist kuruluþlar ve yüzlerce militan vardý. Bu arada, belirli bir plana göre hazýrlanmýþ olan militanlar, gericilik, Turancýlýk ve faþistlikle suçladýklarý Türkmenler aleyhine çeþitli sloganlar atýyorlardý.

Saat 19.30 civarýnda ilk silah sesi duyuldu. Ardýndan otomatik silah art arda ateþlendi ve Türkmenler yer yer saldýrýya uðradý.

Ýlk olarak Türkmenlerin oturduðu 14 Temmuz Kahvesi’nin sahibi Osman HIDIR, atýlan kurþunlarla þehit edildi; ayaklarýna ipler takýlarak, bir motorlu araca baðlandý ve sürüklenmeðe baþlandý.

Silahsýz ve sadece cumhuriyetin ilanýnýn birinci yýl dönümünü kutlamaya çýkmýþ bulunan Türkmenler, otomatik silahlarýn taramasý ile daðýlmaya baþladý. Kadýnlar, çocuklar panik içinde koþuþmaya ve þaþkýnlýk içinde sýðýnacak yer aramaya koyuldu.

Böylece 3 gün 3 gece süren ve tarihe ‘’Kerkük Katliamý’’ olarak geçen soykýrým baþlamýþ oldu. Halkýn panik içinde köþe bucak saklanmaya çalýþmasý üzerine, 2. Tümen Komutanlýðý’nýn emriyle sokaða çýkma yasaðý ilan edildi. Ancak çok geçmeden, bu yasaðýn sadece Türkmenler için ilan edilmiþ olduðu anlaþýldý. Daha sonra Türkmen toplumunun ileri gelenleri, 2. Tümen Komutanlýðý’nca istendikleri gerekçesiyle, evlerinden alýnarak, Kerkük kýþlasýna götürüldü. Burada kurulan sözde halk mahkemelerinde, beþ-on dakika içinde yargýlanarak, kurþuna dizildiler.

Ordu, polis ve sivil teþkilâtlar ile komünist partinin üyeleri el ele vererek, evlere baskýnlar yaptýlar ve yüzlerce Türkmen’i tutukladýlar. Bir kýsmýný barakalara doldurarak, süngü ve dipçiklerle katlettiler.

Evlerinden alýnan bazý Türkmen liderleri, ailelerinin gözleri önünde makineli tüfeklerle þehit edildiler. Daha sonra ayaklarýna ipler takýlarak, motorlu araçlarla cesetleri sokak sokak sürüklenildiler. Irak Türkmenlerinin deðerli evlâtlarý olan Ata Hayrullah ve kardeþi Doktor Yarbay Ýhsan Hayrullah’ý da bu þekilde þehit  ettiler.

Bazý Türkmenler de tutuklandýktan sonra, ayaklarýna ipler takýlarak, ters yönde hareket eden iki ayrý cipe baðlandý ve böylece iki parçaya ayrýldý. Bazýlarýnýn cesetleri sokak sokak sürüklendikten sonra, üzerlerinden kamyon ve traktörler geçirildi. Daha sonra adlarý tespit edilen diðer Türkmen aydýnlarý da, sýrayla evlerinden alýndý ve ayný akýbete maruz kaldý.

Gözü dönmüþ caniler, insanlýk dýþý bir vahþet gösterdiler. Kimilerini diri diri topraða gömdüler. Kimilerini elektrik direklerine astýlar ve kýzgýn güneþ altýnda býraktýlar. Kimilerinin gözlerini oydular. Ölenlerin yaný sýra, binlerce Türkmen, çeþitli biçimde yaralanmýþtý. Bu vahþeti gören bazý kiþiler, aklýný kaybederek çýldýrdý. Korku ve dehþet yüzünden bazý hamile kadýnlar da çocuklarýný düþürdü. Hastaneler yaralýlarla doldu; tutukevleri ve hapishanelerde de yer kalmadýðý için, birçok okul, cezaevi hâline getirildi. Bu vahþetler devam ederken, Türkmenlere ait maðaza, dükkân, ticaret merkezleri ve evler, çapulcular tarafýndan yaðma edildi. Can güvenliðinin yaný sýra, Türkmenlerin mal güvenliði de kalmamýþtý. Komünist ve Kürt yaðmacýlar tarafýndan talan edilen ve toplanan Türkmenlere ait eþya ve mallarýn, kamyonlarla kuzey bölgelerine taþýndýðý görüldü.

Allah  15  Temmuz  2016’da  þehit  olan kardeþlerimize  de 14-15-16 Temmuz  1959’da  kahpece  þehit  edilen  Türkmen  kardeþlerimize  de  gani  gani  rahmet  eylesin.  Tüm  gelmiþ  geçmiþ  þehitlerimizin  kabirleri  pür  nur, makamlarý  Cennet  olsun.