Ýnsanýn yaþlandýkça çocuklaþtýðý söylenir. Genelde ihtiyarlar kolayca: üzülürmüþ, kýrýlýrmýþ, küsermiþ. Ýnsanýn  yaþý ilerledike çocuklaþmasý, yaþlýlýk hüznün dýþa vurmasýdýr galiba. Hüzün aslýnda gelip geçici bir duygu olmasýna raðmen, yaþlýlarda her zamanki haleti ruhiye olabilemektedir. Baþka bir ifadeyle: yaþlý biri az veya çok ama her zaman hüzünlü olabilmektedir. Yaþlýlýk hüznünün sebeplerinden en önemlisi saðlýktýr.

Yaþlanýpta saðlýðýný kaybetmeyen galiba kimse yoktur. Hiç bir hastalýðý olmasa bile en azýndan gücü kuvveti kalmamýþtýr. Gençliðinde 50 kg aðýrlýðýndaki çuvalý rahatlýkla kaldýrabilen, artýk bir kaç kilo aðýrlýðýndaki eþyayý taþýmakta zorlanabilmektedir.  Zaten günümüzdeki yaþam þartlarý saðlýklý kalmaya pek müsait deðildir.   Hava, su ve gýdalardaki zararlý kimyevi maddeler sayesinde hastalýk sahibi olmayan yaþlý yok denebilir.

Mesela 60 yaþýna kadar hastalýk nedir bilmemis olan biri, doktor ile eczacý arasýnda mekik dokuyabilmektedir. 60 yaþýna kadar hastanenin  önünden geçmemiþ,  hastaneye abone olmuþtur.  60 yaþýna kadar asprinden baþka ilaç kullanmamýþ artýk (saðlýklý) yaþayabilmek için torba dolusu ilaç kullanabilmektedir.  Yaþlý sanki kýsýr bir döngü içindedir; hastalýðý çoðaldýkça aldýðý ilaç çeþidir çoðalýr,  çok ilaç aldýkça hastalýðý artar. 60 yaþýndan sonra  hastalýklarla boðuþan, ilaçlarla yaþamak zorunda kalan bir insaný düþünelim; gençliðini hatýrlayýp  hüzünlenmesin de ne yapsýn! Daha acý olaný ise yýllarca kendi iþini kendi yapmýþ, kendi ayaklarý üzerinde durmuþ  ama yaþlýlýk ve hastalýklardan dolayý  baþkalarýna  muhtaç hale gelmiþtir. Sevinelim mi bilemiyorum ama  günümüz gençleri yaþlanýnca  saðlýðýn kaybolmasýndan dolayý pek hüzün yaþamayacaklar galiba. En ufak aðrý ve sýzýda hastaneye koþan, en iyi uzman doktorlarý arayan, en iyi ilaçlarý alanlarýn hüzünlenecek: “ah, vah!” çekecekleri  turp gibi saðlýklý  gençliði olmayacak galiba. Çoktan doktor, hastane ve ilaca alýþmýþ olacacaklar.

Yaþlýlýk hüznünün baþka bir sebebi ise güzel, neþeli, þen, þakrak günlerin çok geride kalmýþ olmasýdýr. Kardeþleriyle, arkadaþlarýyla, akrabalarýyla güle eðlene yaþadýðý o güzel günler yýllar önce  mazi olmuþtur. Tatlý  hatýralarý paylaþtýðý insanlar ya ahirete ya da  uzak diyarlara çekip gitmiþlerdir. En kötüsü ise  bazen yakýnken bile araya, kapanmayacak kadar büyük,  mesafe girebilmiþtir.

Yedirip içirip giydirip büyüttüðü evlat(lar) bile burunda tütecek kadar uzaklaþabilmiþlerdir.  Eskiden etrafinda cývýl cývýl dolaþan evlat veya torunlarda  büyüyüp çok uzaklarda ev, iþ, güç sahibi olmuþlardýr. Yavrularda hayata atýlýp çetin yaþam mücadelisi vermektedirler. Hep gülen, oynayan, þarký söyleyen minikler de ciddileþmiþlerdir yani  kaþlar çatýlmýþ, suratlar asýlabilmiþtir. Hatta genç yaþta hastalýk veya dert sahibi olanlar vardýr. Evet,  güzel günler mazi olup gitmiþler ve bir daha gelmeyeceklerdir. Yaþlý hüzünlenmesinde ne yapsýn?

Yaþadýðý veya þahit olduðu onca olumsuzluklara ise en iyisi  hiç girmeyelim …..

Sevdikleriyle, özledikleriyle bir gün kavuþacaðý ve yapýlan bütün iyiliklerin fazlasýyla ödüllendirileceði ahiret hayatýnýn verdigi teselli de  olmasa,  yaþlýlýk hüznüyle nasýl yaþanýr ki?

abdullah konuksever