FERMAN İLHAMIN
Ne yorulur düşer, ne de bıkarlar
Şelale şevkiyle akar kalemler
Nakış dağlarında yokuş çıkarlar
Âleme aşk ile bakar kalemler
Gaspeden olsa da taht ile tacı
Ferman ilhamındır, şair aracı
Avcuna konmuşsa hüzünle acı
Yüreği kavurur yakar kalemler
Aynıdır sansa da avam, ahali
Kimseye benzemez şairin hâli
Bezeyip şiiri güneş misali
Kâğıdın göğsüne takar kalemler.
Aşk yanmaya değer; nüvesi ar’sa!
Yâr, Yezdan, yüceyse; yegâne yârsa!
Uğrunda akacak gözyaşı varsa
Hüzünü kalplere eker kalemler
Sakarya aşkıyla coşarken Tuna
Dertler diyarında dinmez fırtına
Bir yüce dâvâyı alıp sırtına
Kahrını gururla çeker kalemler.
Tutan el Türk’ünse eşsizdir hazı
Destanlar yazmadan kesilmez hızı
Al zemin üstünde ayla yıldızı
Semânın burcuna çakar kalemler...
Mecit Aktürk
***********
*********
*******
*****
***
*
