Bir düþ saðanaðý bu içimin kývrýmlarýnda raks eden bin bir düþünce.

Mevsimim ben belki de mevsimsiz bir özlemim içimin yýkýk duvarlarýnda çakýlý gözlerim hali hazýrda akan gözyaþýmla cenk halindeyim evrenle.

Muteber bir fýsýltý diliyorum Tanrý’dan elbet sadece O’nun bildiði ve duyduðu ve yine O iken kulaðýma fýsýldayan.

Öylesine bir coðrafyayý mesken tutmuþ ki kalbim kibirsiz ve asil ve sýra dýþý bir sevgiyle eþleþen sözcükler.

Tabanlarý yanýyor kalemin ve kulaklarý çýnlýyor büyük ihtimalle birileri anýyor kalemi.

Kalemsizim bu gün ve de kale’ m düþtü iþte.

Þehla gözlerinde gecenin cebimde hüzün taneleri.

Þiarým yok artýk ne de mesken edindiðim bir coðrafya var ben rüzgârýn kýzýyým asla hýz kesmeyen ben yanlýþlar doðrularý götürdükten sonra geride kalan son doðruyum.

Tasvip mi etmeli insanlar illa ki içimden geçeni?

Hoyrat bir kanat solumdan göðe uzanan ve kalbimin yaralarýna iyi gelen o esinti…

Berhudar ol, dercesine cin gibi gözlerim.

Beynamaz bir sýrýtýþ ve sýtmanýn üþüttüðü de deðil ben insanlarýn sevgisizliðinden üþüyorum ve düþtükçe düþüyorum dibe.

Kanayan heceler.

Karartý yüklü çehresi gecenin ve de.

Lütufsa aþk latife ediyor mu sahiden de yürek?

Ah, miski amber kokulu cennet bahçem ne zaman ayak basacaðým sana?

Ah, Rabbim gizinde ve izinde bu duygularýn ne ara son bulacak can çekiþen sözcüklerim?

Gönlün minvali ve de mimarý; göðün hutbesi ve dokunaklý kubbesi…

Ýlahiler geçiyor içimden iman gücümle yeniden doðduðumu müjdeliyor gün ýþýðý oysaki henüz gün doðmadý ama ruhumdaki ýþýldak aydýnlýk kýlýyor evreni.

Hele ki yok mu o meddücezir?

Figaný ve fýsýltýsý fýtratýmda saklý tevazu nice de acý.

Ýçimi açamadýðým kadar da var hani.

Ýçlendiðim mi içerlenen kalem mi?

Bir rota ise hayat nüktedan bir hece ise aþk ve aþ erdiðim huzur ve nüvesi dünün sanýrým güveler yiyor içimde saklý asýrlýk sýrlarý ve sadýk olduðum kadar Rabbime kaybolmanýn da verdiði o sersemlik ile illa ki baþa alýyorum hikâyemi.

Uzaðýndayým gölgelerin.

Tuzaðýna düþmedim henüz karanlýðýn.

Ama kucaklýyorum da mehtabý ve karanlýðý ve baþýmdan aþaðý kaynar sular dökülüyor.

Evhamla seviyorum esefle söyleniyorum kendime ve kimsesizliðimi sonlandýran Tanrý asla çekmiyor elini benden.

Kararan gözlerim semiren yürek.

Semada saklý bir yýldýzým belki de en parlaðý ve dokunulmazlýðým var benim ve büyüdükçe büyüyor gözlerim.

Kamaþansa tek hece kayýp bir bavul gibi içinde saklýyým ben bunca nazýn niyazýn.

Bir uðultu esir alan beni uðruna ne gemiler yaktým üstelik sevginin ve palas pandýras sevmenin bir adým sonrasý elbet refüze edildiðim cihanýn da tarihçesi iken aralýksýz not düþtüðüm.

Sözcükler ve sema gösterisi.

Þimal Yýldýzýyým iþte zemherilerde doðup ölen bir Kutup Yýldýzý belki de.

Ýhya edilesi yüreðin köpürdüðü ve kaybolan duygular.

Havsalam almýyor kimi zaman ve kudretini hissediyorum Rabbimin.

Külçe aðýrlýðýnda bazen ya da kilit noktasý evrenin elbet sevgiyle diktiðim bunca sökük bunca cümle belki de cahil cesareti benimki gücüm yettiðinden de fazla severken.