Ýçimizdeki Nehirlerden Su Akar

Bir çýðlýk

Bir zifiri karanlýk gece gibi

Karanlýðýn içinde kalmýþ bir insan

Aydýnlýða çýkmayý bekliyor

Kim çýkaracak ki herkes uyuyor

Var mý uyanýk kalan gece olsa da

Mecali kalmamýþ çýðlýk atana koþacak

Alevden kostüm giyerek yakanlar varken

Düþmek varsa bana düþen diye yeri öpecek olan secdeyle

Çýðlýk atanýn yüreðine yaðýyorken yaz gününde kar

Bir dost yok mu yüreðinde sevgiyi yetiþtiren koþacak

Çýðlýk atma ey kardeþim çýðlýðýn yüreðimi paralýyor diyen

Açmaz gülmüþ bahtýmýz demeyerek açmayan gülü açmasý için sulayan

Açtýrýr mý çöllerde açmayan çiçeklerden

Yoksa kokusunu serper mi çöle çiçekler açsýn diye gözyaþýyla sularken

Açan gülmüþ bahtýmýz açan güllerle kokarýz diyen koþar mý?

Bu yaðmur neden yaðar susamýþ topraða

Neden her yýl meyve verir aðaç usanmadan

Her seherde bir çýðlýk buna son vermeli koþmalý

Küsmeyiz bahtýmýza zor olsa da

Ýþte kardeþimin çýðlýðýna vurulmuþum yoldayým

Yol karanlýk olsa da imanýn nuruyla aydýnlýktayým

Umutlarým bitmez Mevla’dan

Biterse içinde gönlümde ölüler yatar

Kokmuþ cesetleriyle

Bununla yaþayamam

Umudum hiç bitmez gönlümde

Bir güzel düþ bu hayalden öte

Sen benden önce git gönül kuþum var o diyarlara

Geleceðimizi söyle kendi dilinle öterek

Ýçimizdeki nehirlerden su akarken çöllere doðru

Mehmet Aluç